DEĞİŞİM Serisi | Yarı Texting (Bitti!)

2. Kitap - 6. Bölüm

Tamam belki de şu denge olayını fazla düşünüyorum. Denge olabilirim. Duygularım olmayabilir, acı çekebilirim, intihar etmek isteyebilirim. Ama gerçekte şu ki olayların hepsi geçmişin bir parçasıdır.

Ama ben hayatımı yaşamak istiyorum. Bir kere olsun mutlu olmak istiyorum. Her gün acı çekerek yaşamak istemiyorum. Bu lanet dengeninde diğer beni denge yapanlara nefret kusmak istiyorum. Artık gerçekten yetti.

Dengede durmayı başaramıyorum artık!

Bir anda birisi omzuma dokunup ismimi söylemeye başladığında düşüncelerimden sıyrılıp derin bir nefes aldım.

"Burada duracağını sanıyorsan yanılıyorsun kardeşim. 4 5 saattir yoldayız. Biraz çık da hava al dışarda."

Ablama baktım bir anda. Gülümsüyordu, ama gözlerindeki endişeyi seçebiliyordum. Benim için endişeleniyordu. Bana olanlardan sonra artık ne düşüneceğini bilememeye başladı. Ama ben onun yanındayken mutlu olmaya çalışıyordu. Bu özlemini anlayabiliyordum.

Birlikte dışarı çıktık ve yine manzarası olan bir yere gelmiştik. Bu sefer karşımızda kocaman deniz manzarası vardı ve yanımızda bir bina ya da başka bir şey gözükmüyordu. Sol taraftan aşağılara açılan ağaçların dallarını görebiliyorduk.

Hiçbir tepki vermeden gökyüzüne baktım.

Diğer herkes bir yerlere kaçmıştı. Kardeşler ortada yoktu. Ablam ve Aaron başka bir tarafa gidip manzaranın tadını çıkarıyorlardı.

Birkaç adım atıp uçurumun yanına geldim. Aşağıda deniz kıyıya vuruyordu. Yere oturarak ayaklarımı aşağıya sarkıttım ve manzarayı izlemeye başladım.

*~*

Bir beden büyük gelen
Gerçekleri hiç görmeyen
Aslında hiç kimse değil karakterin seni üzen
Sende vicdan denen yokmuş zaten (yokmuş zaten)

Konuşalım mı gel bu durumu?
Uğraştırıp durma, bırak şunu bunu
Yeniden bana anlattırma hadi
Gelinen nokta yolun sonu

*~*

Arabanın diğer tarafına geçip, arabaya yaslandım. Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım.

Daha 10 dakika bile olmamıştı. Ama ben yerimde duramıyordum.

Ah be kötü geçmişler neden peşimizi bırakmıyor ki!?

Aslında korkuyorum. Acaba gideceğimiz okulda bizi neler bekliyordu. Ben kendimi koruyamazsam kim beni koruyabilirdi ki.

Daha fazla dayanamadan nefesimi dışarı üfledim ve gözlerimi açtım.

Çünkü birisi elimi tutmuştu ve bu sayede yine düşüncelerimden sıyrılıverdim.

"Geçmiş yine mi rahat bırakmıyor?"

Ben sadece gözlerimi kapatıp başımı salladım. Bunca olanlardan sonra rahat bırakmaması normaldi. Herkesin başına gelebilirdi. Bu benim için kötüyse bile vücudumdaki izler bunu açıklıyordu.

"Bazen kendimi bir Karanlığın içinde gibi hissediyorum. Çok yalnız ve soğuk... Ama gerçekten orada kalmayı seviyorum ve kurtarılmak istemiyorum."

Elimi tutan kişinin elini şıktım. Ağlamaya hazır olan gözyaşlarımın gelmesini engelledim. Ağlamak istemiyordum. Ağlamak çözüm değildi.

*~*

İster bu yöne, istersen git enginlere
Yan da gör günden güne gitti diye

Aslında ben değil sensin yalnız kalan
O gün gelecek, gör'ceksin yok hâlin soran
Pişmanlıktan cayır cayır yandığın an
Geri dönüşü yok, olmuş olan, geçmiş zaman

Bir beden büyük gelen
Gerçekleri hiç görmeyen
Aslında hiç kimse değil karakterin seni üzen
Sende vicdan denen yokmuş zaten (yokmuş zaten)

*~*

Sam omuzlarımdan tutup gözlerimin içine baktı.

"Bazen, böyle hissetmek normaldir. Seni tamamen anlıyorum."

Gülümseyerek bana sıkıca sarıldı. Ben de yarım gülümseyerek kollarımı ona doladım. Ama sonra...

"Beni kimse anlayamaz tamam mı!?"

Sinirle onu geriye ittim ve sinirle yüzüne baktım.

"Anladın mı beni? Kimse beni anlayamaz. Denge olmak benim suçum. Her şeyin sorumlusu benim Sam. Bunu kimse değiştiremez. O yüzden kimse beni anlamaz, anlayamaz."

Gözlerimden akan yaşlara aldırmadan arabanın kapısını açtım ve koltuğa oturarak kapıyı kapattım. Kafamı dizlerime gömdüm. Acı içinde sessizce inleyerek gözlerimi kapattım.

*~*

Konuşalım mı gel bu durumu?
Uğraştırıp durma, bırak şunu bunu
Yeniden bana anlattırma hadi
Gelinen nokta yolun sonu

İster bu yöne, istersen git enginlere
Yan da gör günden güne gitti diye

Aslında ben değil sensin yalnız kalan
O gün gelecek, gör'ceksin yok hâlin soran
Pişmanlıktan cayır cayır yandığın an
Geri dönüşü yok, olmuş olan, geçmiş zaman