⏳ពេលវេលា​⏳( ចប់ )

ភាគទី៣៣< បុិសនិងស្លាប់ >

< កូនអរគុណហើយ >មីណានិយាយហើយក៏ប្រញ៉ាប់ដើរចេញបាតើទៅជាមួយអ្នកបម្រើទៅកាន់ភូមិគ្រិៈរបស់នាងបាត់ទៅទាំងហាក់ចង់រលីងរលងទឹកភ្នែកតិចដែរ ដែលរាងក្រាស់បានទៅចោលខ្លួនពេលនេះនាងបានបែងចែកច្បាស់ហើយពេលជួបរាងក្រាស់លើក្រោយនាងប្រាដកជាសូមជុងហ្គុកធ្វើជាមិត្តភក្កិហើយព្រោះនាងបានបែងចែកដាច់

យើងក្រលេកទៅកាន់មន្ទីរពេទ្យវិញពេលនេះរាងក្រាស់យើងធ្វើដំណើរទៅដល់មន្ទីរពេទ្យហើយទាំងបោះជំហ៊ានដើងវែងក្រនុងចិត្តតែងបន់កុំអោយរាងតូចថេយ៉ុងយើងកុំអោយកើតអីអោយសោះ

< បងទៅរកអូនហើយថេយ៍កុំកើតអីងោយសោះ >ជុងហ្គុកនិយាយទាំងអាការៈព្រួយបារម្ភទាំងភយ័បេះដូងស្ទើរតែលោតចេញមកក្រៅហើយ

+ មន្ទីរពេទ្យ

គ្រាន់តែមកដល់ភ្លាមរាងក្រាស់យើងកំពុងតែរត់ទាំងត្រហេបត្រហបទៅកាន់បន្ទប់សង្គ្រោះបន្ទាន់ដែលកំពុងតែសង្រ្គោះរាងតូចយើងតែម្តងនោះតែម្តង

មកដល់មុខបន្ទប់មានរាងតូចយ៉ុនហ៊ូគេនៅអង្គុយរង់ចាំទាំងទឹកភ្នែកហូរមកយ៉ាងញរ័ខ្លួនតតាត់ព្រោះគេបារម្ភពីម្ចាស់គេក៏មិនស្ទើរដែរគ្រាន់តែគេយកថេយ៉ុងមកនោះភ័យចង់ងាប់ហើយក៏ប្រាថ្នារសុំកុំអោយគេកើតអីដូចគ្នា

< ថេយ៍គេយ៉ាងមិចហើយ ? >ជុងហ្គុកគេក៏សួរទៅកាន់រាងតូចយើងតែម្តងដែលជាជំនិតរាងតូចថេយ៉ុងយើងទាំងបារម្ភយ៉ាងខ្លាំង

~~~ដឹប~~~

រាងតូចយើងគេក៏ងើបទៅស្វាគមន៍រាងក្រាស់មួយដៃតែម្តងហើយនិយាយទាំងទឹកភ្នែកមកកាន់ជុងហ្គុក

< ខ្ញុំហឹកៗ..មិនកួរទុកចិត្តលោកអែងហឹកៗ..ហឹកអោយមើលថែគេទេហឹកៗ..មើលទៅសភាពគេទៅហឹកៗ...លោកអែងពេញចិត្តហើយមែនទេហឹកៗ..លោកអែងមានដឹងទេថាគេសុខចិត្តលះបង់ដំណែងរាជទាយាតរបស់គេហឹកៗ...ដើម្បីតែមកជួបនិងរស់នៅជាមួយនិងលោកហឹក..ទាំងដែរមាតានុងបិតារបស់គេបានកាត់កាលគេចោលលោកហែងចំជាគ្នានបានការមែនហឹកៗ..តែគេមានរឿងអីធ្ងន់ធ្ងរកុំសង្ឃឹមថាលោករួចខ្លួននោះ ចនជុងហ្គុក >យ៉ុនហ៊ូនិយាយទាំងយំ