Przygody Mrówki Sewa

Początek Przygody Sewa

Sew, jeszcze jako larwka, bawił się z rodzeństwem, lecz brakowało mu tego do czego stworzona jest mrówka.

Rozmyślając wieczorem nasz bohater odkrył, że musi pracować. Tak oto Sew dowiedział się, co ma robić w tym świecie, po prostu pracować.

Najbardziej dogadał się z Gutem, bratem Sewa który myślał, o tym samym o czym myślał Sew.

Gdy przepoczwarzyli się w mrówki z
poczwarki, przyszli do królowej, by dowiedzieć się, czym będą się zajmowali. Ceremonia wyglądała prosto, mrówki przychodziły i stykały się czółkami z Królową.

Sew stał w kolejce, gdy doszło do kontaktu czułkami, Sew wiedział kim jest, był odkrywcą. Jego zadaniem było  szukać pożywienia dla mrówiska, powiadamiać o nim resztę, i wspólne przenieść do mrówiska.

Sew udał się na przygodę wiedząc, że o wszystkim poinformują go czułki.
Wspiął się na łodyge rośliny, podczas drogi na szczyt znalazł, śliska, lepką substancje. Jego czułki mówiły mu "Cukier,pożywienie", napełnił swój żołądek, który był przystosowany do przenoszenia pokarmu. Po drodze zostawił zapach, dzięki któremu reszta mrówek mogła dojść, do tej dziwnej substancji, która okazała się wyśmienitym pokarmem.

Po drodze spotkał Guta, Sew powiedział mu o słodkiej substancji,zaś Gut znalazł nogę pająka, bo przecież ciągle je gdzieś gubią podczas ucieczki. Zaraz po oddaniu słodkiej substancji, nazwał ją "miodem" po czym poszedł pomóc transportować nogę pająka do gniazda.

Następnego dnia mrówki nie wychodziły, nie było sensu, padał ciągle deszcz w dodatku z gradem, za duże ryzyko śmierci. W komorze z pożywieniem nie dało się obrócić, tyle miejsca zajmowała noga pająka, zaś miodek ustawiony był na listkach, by nie wsiąkł w ziemię, więc nie było potrzeby wychodzić.

Po 2 dniach czułki dały sygnał Sewowi by kleknął, i odpoczął.
Po 2 minutach obudził się. Wyruszył pobrać pyszna substancje, został więc hodowcą, gdy dowiedział się ,że to mszyce stoją za tym cudem. Zauważył ,że biedronki zjadają mszyce, a jako że hodował je,
odstrzaszalał  biedronki, by chronić te małe, zielone stworki. Ciało miał takie same jak hodowca, więc mógł tam pracować.

Bronił je, w razie zagrożenia, przenosił je, a one w zamian dawały mu słodki napój, który dawał kopa energetycznego, gdy się go spożyło.

Gdy mrówki spokojnie leżały, przy swojej królowej, nagle zaczęły odczuwać mocne drgania z każdą sekundą głośniejsze. Podszedł do gniazda wielki stwór miał kremową skórę i był pokryty jakimś materiałem.
Rozkopał ziemię, gdzie znajdowały się mrówki. Wszystkie wraz z królową uciekły niżej, tylko nie Sew.
Został na słońcu, wyruszył szybkim krokiem, by pokonać dewastatora.

Sew wbiegł mu pod ubrania, i zaczął gryźć. Mały chłopiec zaczął otrzepywać się, jakby miał zaraz zginąć. Ten atak nauczył dziecko by nie niszczyć wszystkiego, co zobaczy.
Tak w Królestwie Sew został bohaterem.