ဘုန္းရန္ႏိုင္မိတ္ဆက္၍မၿပီးေသးသူ႔အိပ္ကပ္ထဲက ဖုန္းျမည္သံေၾကာင့္ရပ္တန္႔ုသြားၿပီး အိပ္ကပ္ထဲကဖုန္းကိုထုပ္ကၾကည့္လိုက္ၿပီး အလိုမက်ျဖစ္သြားေတာ့သည္။

ထို႔ေနာက္သီရိအားႏႈတ္ဆက္ၿပီး ဖုန္းေျပာရန္ထြက္လာလိုက္ၿပီး
"ေျပာ ဒီအခ်ိန္ႀကီးမွဘာကိစၥလဲ"

"ဘာလဲညိဳညင္တာလား"

ဘုန္းရန္ႏိုင္ဖုန္းေျပာကာပါတီအျပင္သို႔ေရာက္မွ
"လီး.ကိုညိဳညင္"

တစ္ဖက္မွတေဘာက်စြာတဟားဟားေအာ္ရယ္လိုက္ၿပီး
"ေအးပါ ေအးပါ မစေတာ့ပါဘူးကြာ မင္းကလဲစိတ္ႀကီးပဲ"

"ငါစိတ္မႀကီးပဲေနမလား မင္းငါ့အခ်ိန္ေကာင္းေလးကိုျဖတ္လိုက္တာေလ သူရ"

"အာ..ေဆာတီးပါကြာ ဒါမဲ့ငါ့လဲအေရးႀကီးလို႔ပါ
မင္းစံုစမ္းခိုင္ထားတဲ့အေကာင္ေတြ ေျခရာခံမိၿပီး"

"အဲ့တာဆိုအဲ့ကိစၥအစထဲကအရင္ေျပာပါလား လီးမို႔လို႔ေပါက္ကရေတြနဲ႔အရစ္႐ွည္ေနတာလား"

"ေဆာတီးပါလို႔..."

"အဲ့ေကာင္ေတြရဲ႕ေနရာငါ့ကိုပို႔လိုက္ငါကိုယ္တိုင္သြား႐ွင္းမယ္"

ဘုန္းရန္ႏိုင္ထိုသို႔ေျပာၿပီးဖုန္းခ်လိုက္ကာ ကားထဲဝင္လိုက္ၿပီး ကားေမာင္းတဲ့ေနရာမွာ႐ွိေနတဲ့သူလက္ေထာက္အား သူရပို႔လာသည့္ ေနရာကိုေပးၿပီး ေမာင္းခိုင္းလိုက္ေတာ့သည္။

..
.
.
.
.
.
.
.
.

ထူးျမန္ သတိေမ့ေနရာမွႏိုးလာၿပီးေနာက္ ေဘးပါတ္ဝန္းက်င္ကိုလွည့္လယ္ၾကည့္မိေတာ့သည္ သူဘယ္ေရာက္ေနမွန္းလဲမသိဘယ္ေနရာမွန္းလဲမသိတာေၾကာင့္ လန္႔ျဖန္ၿပီး ကုန္း႐ုန္းထမိလိုက္ေတာ့သည္။

သူထလိုက္သည့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ေခါင္းကေလးလံမူးမိုက္ေနၿပီး
တစ္ကိုယ္လံုးႏံုးခ်ိေနေတာ့သည္။ သူထလိုက္ခ်ိန္လက္နဲ႔ေျခေထာက္မ်ားမွႀကိဳးအခ်ည္ခံထားရသည္ကိုသိသြားၿပီး

ေၾကာက္စိတ္ေတြပိုလို႔တိုးလာေတာ့သည္။

လက္ကႀကိဳးကေနာက္ျပန္ခ်ည္ထားတာမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ သူအျမန္ပဲေျခေထာက္ကႀကိဳးကို ေျဖလိုက္ၿပီး အခန္းထဲမွထြက္ေျပးရန္အခန္းဝသို႔ ေျပးသြားလိုက္ၿပီးအခန္းတခါးကိုဖြင့္ရန္
လုပ္လိုက္ခ်ိန္

ဒီဘဝေတာ့ငါ့ေမာင္ကိုငါကာကြယ္မယ္Where stories live. Discover now