Sarkaçlı Saat

Bölüm 1-

     -Kelimelerimin içini kaplamasına izin ver, sesime odaklan. Burası güvenli, sakin ve huzurlu. Şimdi iyice rahatla, kaslarını serbest bırak. Koltuğa gömüldüğünü hisset. Göz kapakların ağırlaşabilir ve gözlerini kapatmak isteyebilirsin. Kasların gevşerken bedeninin doğal bir şekilde çökmesine izin ver. Sakinleştiğini hissederken bedeninin ve benim sesimi dinle. Bu süreçte kontrol tamamen senin elinde. Yalnızca kendi iyiliğin için olan ve kabul etmek istediğin önerileri kabul edeceksin.

Gözler yavaşça kısıldı ve tamamen kapandı.

-Şimdi derin bir nefes al, nefesin göğsüne ve ciğerlerine dolsun. Şimdi hava göğsünü yavaş yavaş terk etsin, ciğerlerin tamamen boşalsın. Ayaklarını ve ayak bileklerini gevşet ayaklarındaki kasları kontrol etmek için hiçbir çaba gerekmiyormuş gibi hafiflediğini ve gevşediğini hisset. Şimdi gevşediğini hissedebilirsin. Ağır, rahat bir hissin seni ele geçirdiğini hissedebilirsin. Ben konuşmaya devam ederken bu ağır rahatlama hissi giderek güçlenecek güçlenecek, ta ki seni derin, huzurlu bir gevşeme hâline taşıyana kadar. Ağzımdan çıkan her kelime seni daha hızlı ve daha derin ve daha hızlı ve daha derin bir şekilde sakin ve huzurlu bir gevşeme hâline sokuyor. Yavaş yavaş batıyorsun ve kendini kapatıyorsun. Batıyorsun ve kendini kapatıyorsun. Batıyorsun ve kendini kapatıyorsun, kendini tamamen kapatıyorsun. Ne kadar derinlere inersen bir o kadar derine gidebilirsin. Derinlere indikçe daha da derine inmek istiyorsun ve bu tecrübe senin için daha keyifli hâle geliyor.

Oldukça gevşemişti. Aldığı nefesteki kusursuzluk duyuluyordu.

-Beni duyabiliyor musun Ali?

Başını evet anlamında salladı. Gözleri hâlâ kapalıydı.

-Şimdi sana birkaç soru soracağım bunun için hazır mısın?

-Evet.

-Şu anda neredesin Ali?

-Karanlık bir odadayım.

-Etrafında hiçbir şey yok mu?

-Hayır, sadece karanlık.

-Karanlığın içinde beyaz bir tuval var. Görüyor musun?

-Evet görüyorum.

-O tuvale ne çizmek istiyorsun?

Bir süre sessizlik oldu.

-Mutlu bir çocuk.

-O çocuk sen misin?

-Hayır.

-Kim peki, tanıdığın biri mi?

Sorduğum soruya cevap vermedi. Bu pek sık rastlanan bir durum değildi. Seansı sonlandırmam gerektiğini biliyordum ama henüz kayda değer bir şey öğrenememiştim.

-Birden beşe kadar sayacağım ve beş dediğimde kendini tamamen uyanmış, kendinde ve yenilenmiş hissedeceksin. Bir, iki, üç, dört, beş.

Yavaşça gözlerini açtı. Etrafına baktı.

-Uyuyakaldım sanırım çok özür dilerim.

Gülümsedim. Ali'nin hastalığı paranoid kişilik bozukluğuydu. Paranoid kişilik bozukluğu olan kişilerin sürekli güvensizlik duyma ve başkalarına karşı şüpheleri vardır. Başkalarının onları küçümseme, tehdit etmeye veya zarar vermeye çalıştığına inanırlar. Bu teşhis Ali'ye bir yıl önce konmuştu. Önümdeki dosyayı inceledim. Yirmi altı yaşındaydı. Buraya gelme sebebi güvensizliğinin temel kaynağını öğrenebilmekti. Bu tür hastalarla iletişim kurmak oldukça zordur.