EMRET GÖLGE

23. Bölüm

Hay sikeyim!

"Rüzgar!"

"Ece sakin ol."

"Ulan nasıl sakin olayım mal herif! Beni hangi numaradan aradığının farkındamısın? Bir şey mi oldu? Konuşsana!?" Bu kadar tepki vermeme şaşırmıştı sanırım. Açıkçası bende bu kadar tepki vermeme şaşırmıştım. Kendine gel! Kendine gel!

"Sakin ol. Sussan konuşacağım. Ya biliyorum nedenini soracaksın ama sürem az. Beni buradan çıkarman lazım tıktılar beni buraya." Dedi bıkmış bir ses ile.

"Ankara'dayım ben. Neden timinden birilerini aramadın?"

"Numaralarını ezbere bilmiyorum." Nasıl yani. Benim numaramı ezbere mi biliyordu. Dur kalbim sakin ol bak sanada bir çakacağım ha!

"Tamam tamam da benim numaramı ezbere mi biliyorsun?"

"Şey ya o. Imm. Konu bu mu?" Dedi hiddetle.

"Tamam be! Hangi karakol söyle ben oraya Emre'yi göndereyim."

"Bizim Emre'yi mi? Yani timdeki?"

"Evet haberin yok mu? Biz kuzenmişiz." Bu kadar rahat konuşmam değişiğine gitti herhal.

"Kuzen mi!? Neyse beni uyarıyorlar kapatmam için. Süre dolmuş. ***** Karakolundayım. Gönder artık birilerini dün geceden beri daraldım."

"Tamam tamam kapat hadi." Dedim ve ben kapattım. Lütfen kimse sorgulamasın beni.

Emre'nin numarası yoktu ki lan bende. Hemen Kaya'yı aradım. Yazık çocuk bıkmış. Mesaj yazarsam görmezdi belki.

"Alo benim canım kardeşim! Çatlayın abilerim, kardeşlerim! Kardeşim benim hatrımı sormak için aradı!" Arkadan 'salak ya' diye bir ses geldi ve o ses. Kaya'ya şaplak atmışlardı. Gülmeye başladım.

"Gülme kız! Çitlembik!"

"Neyse abi bana Emre'nin numarasını atarmısın?"

"Ay abinmiyim gerçekten?" Dedi tatlı tatlı. Ve tekrar o ses. 'mal lan bu' deyip şaplak sesi. Haykırdım haykıracağım.

"Ah ne vuruyorsun Paslı Demir!"

'sensin ulan paslı!' diye bir ses geldi arkadan. Demir'di sanırım.

"Kaya abi bana Emre'nin numarası lazım çok acil. Atar mısın?"

"Neden bir sorun mu var?" Hemen ciddileşti. Nasıl yapıyordu lan bu çocuk bunu.

"Yok asker ya oda. Ondan iş ile ilgili." Yalan! Külliyen yalan!

"Tamam hemen atıyorum."

"Tamam görüşürüz."

"Öptüm!" Yine neşelendi. Yok anlayamayacağım ben bu çocuğu.

Kaya atmıştı numarayı. Kaydetmeden hemen aradım.

"Alo?"

"Emre benim. Ece."

"Ha komuta- yani kuzenciğim sen miydin?" Dedi. Güldüm.

"Evet 'kuzenciğim', bendim. Şimdi ***** karakoluna gidiyorsun ve o komutanını çıkarıyorsun o yerden."

"Komutanımı mı?"

"Rüzgar'ı yani."

"Niye orda ki o? Hem sen nerdesin?"

"Sonra konuşuruz Emre. Git çıkar şu komutanını."

"Tamam tamam sakin. Gittim ben."

"Haber verirsin." Deyip yüzüne kapattım. Seviyordum lan bu haraketi.