Siz hiç en büyük korkunuzu yaşadınız mı? O korkuyu yaşadıktan sonra gece gözünüze uyku girdi mi? Rahat mıydınız yoksa tekrardan başıma bir şey gelir diye daha çok korkar mısınız? Korku nedir ki? Araştırdığınızda belirli bir ağrı veya tehdit olarak a...
Ben Bengi bugün benim doğum günüm 8 yaşıma girdim. Yavaş yavaş büyüyorum ve çok mutluyum, bir an önce büyüyüp veteriner olmak istiyorum hayvanları çok seviyorum ve onlardan hiç korkmuyorum. Annem köpeklerden çok korkar biliyor musun günlük? Ama ben korkmuyorum, aslında yaşımdaki çoğu arkadaşım karanlıktan yada herhangi bir şeylerden korkarlar ama ben korkmuyorum neden korkayım ki ? kocaman kız olmuşum. Ama yine de korktuğum bir şey var tabi ki ve oda ailemin dağılması sevgili günlük. Ailemi; annemi, babamı, minik erkek kardeşimi hepsini çok seviyorum onların yanımdan bir an olsun bile ayrılmasını istemiyorum. Sana bir sır vereyim mi sevgili günlük? Aslında hayvanlardan, karanlıktan ve diğer çocukların korktukları şeylerden korkmamamın nedeni ailemin her zaman yanımda olması. Bak bu sadece aramızda tamam mı? Kimseye söyleme sakın. Yatma vaktim yaklaşıyor ben yatsam iyi olur
İyi Geceler Sevgili Günlük
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Siz hiç en büyük korkunuzu yaşadınız mı? O korkuyu yaşadıktan sonra gece gözünüze uyku girdi mi? Rahat mıydınız yoksa tekrardan başıma bir şey gelir diye daha çok korkar mısınız? Korku nedir ki? Araştırdığınızda belirli bir ağrı veya tehdit olarak algılanan bir olay sonucunda, uyarıcı bir tepki olarak ortaya çıkan yaşamsal bir mekanizmadır. Gerçekten de korku bu mudur?
Bana göre; en sevdiğiniz, en çok güvendiğiniz, her zaman yanınızda olan insanları teker teker kaybetmektir. Küçüklüğümden beri buydu benim en büyük korkum... Asla yaşanmayacağını düşünüyordum ama işte yaşandı, hayatım yerle bir oldu.
Hayat işte her zaman aynı şey yaşanır mükemmel bir hayatınız varsa illaki sonunda bir şey ters gider ve hayatınızın sonuna kadar o boşluğu hissedersiniz, ne kadar unutmak isteseniz de unutamazsınız, yer bitirir sizi uyuyamazsınız bazen, yada bir yere odaklanırken birden bire aklınıza gelir, başınız ağrır tabi ağrı kesici içersiniz ağrınız geçer gider ama sizce tek sorun baş ağrısı mı? baş ağrısı değildi sorun, asıl sorun olan sizi yiyip bitiren, asla susmayan düşüncelerinizdi.
Fakat bizler bu düşünceleri bir baş ağrısının arkasına sakladık, ne kadar çokta anlatmak istesek de içimize attık aklımızdaki o kelimelerin hepsini yuttuk. Mantıklı olan bu değildi, her ne kadar mantıklı gelse de asıl mantıklı olan içimizdekileri boşaltmak rahatlamaktı. Lakin bizler güven duygumuzu da zamanında kaybettik. Kime güvenelim ki, anlatsak rahatlarız aslında ama anlatınca o kişinin zamanı geldiğinde bu acılarımızı yüzümüze vurup dalga geçmesi mi daha çok acı verir yoksa bu acıyı içimizde saklamak mı?
