Ben seni öyle bir sevdim ki, kayboldun sevdamda. Bir oraya bir buraya savruldun hayallerimin başkenti yüreğimde. Nereye kaçsan sevgime çarptın, çünkü kaybolduğun kentin bütün duvarları sevgimle örülmüştü. Kafanı kaldırsan maviye boyamıştım gökyüzünü sevgimle. Gözlerini kapatsan karanlık olmuştum. Nereye kaçabilirdin ki?
Gitmek istedin, yol olmak geçti aklımdan. Sonra vazgeçtim. Çünkü nasıl olur da üzerime basa basa benden gidebilirdin? Öylece kaldım. Sen gittin, ben kilometrelerce sensizlikle öylece kaldım.
Sen gittikten sonra hiç yağmur yağmadı buralara. Şehrin tüm bereketini götürdün kendinle. Yağmurdan bile nefret etmiştim senden sonra. Çünkü senden sonra yağmur, senden sonra gülmeyi unutan gözlerin, senden sonra yıkık bir şehre benzeyen yüreği ıslatmasından başka birşey değildi.
