"ငါ့မွာ႐ွိ႐ွိ မ႐ွိ႐ွိ မင္းေစာက္ပူပါလို႔လား၊မင္းပစၥည္းမင္းသိမ္း!

"လက္ထဲကေကာ၊​ေအာက္ကပစၥည္းေကာသိမ္းေနတာပဲ
ေလ!

"အာ့ဆို ဘာလို႔လာေထာင္ျပေနလဲ!

!သူ႔ပိုင္႐ွင္ေတြ႔လို႔ႏႈတ္ဆက္ေနတာ!

"ဟို...ဟိုေလ"

ႏွစ္ေယာက္သား စကားမ်ားေနရင္းအေနာက္သို႔ လွည့္ၾကည့္
လိုက္ေတာ့ ကုတ္ကုတ္ေလးနဲ႔ သူတို႔ရန္ျဖစ္သမ်ွၿငိမ္ၿပီး နား
ေထာင္ေနရတဲ့ ဂ်ိတ္စ္။

လက္ထဲကမုန္လာဥျဖဴေလးကလည္း အငိုတိတ္ၿပီးျပဴးတူး
ျပဲတဲႏွင့္ ႏို႔ဆာလြန္းလို႔သူ႔ေျခေထာက္ေလးကိုပါးစပ္ေလးထဲ
ေတာင္ထည့္ေနေလၿပီ။

"အထဲေရာက္မွဆက္ရန္ျဖစ္ၾကပါလားသခင္ေလးနဲ႔ဆရာမိုင္"

ရန္ျဖစ္တဲ့ႏွစ္ေယာက္ေတာ့မသိ၊ ဂိုဏ္းဂိတ္ေပါက္ဝမွာမဝင္
ေသးပဲ ရန္ျဖစ္ေနၾကတာ ေဘးကျဖတ္သြားၾကတဲ့ဂိုဏ္းသား
ေတြက ကြက္ၾကည့္ၾကည့္ျဖင့္။

ဂ်ိတ္စ္မွာဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္ မ်က္ႏွာေတြထူပူေနလ်က္။

"လာခဲ့...အခ်စ္"

"ေအးမင္းအတင္းေခၚသြင္းလို႔ငါလိုက္ရတာေနာ္၊ငါအရမ္း
လိုက္ခ်င္လို႔မထင္နဲ႔...အဟင္း!"

မလိုက္ခ်င္တဲ့သူက ျပံဳးစီစီနဲ႔လက္ကိုခ်ိတ္ၿပီးဝင္သြားတာမ်ား
တေမာ္ေမာ္ျဖင့္။

အေနာက္မွာေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိက်န္ေနခဲ့တဲ့ဂ်ိတ္စ္ပင္။
တျခားတေယာက္ရဲ႕ေ႐ွ႕ေရာက္ရင္လည္း မ်က္ႏွာပူလ်က္နီ
ျမန္းေနဦးမွာမလြဲပင္။

...........

အခန္းထဲတြင္ အရိပ္အေယာင္ေလးပင္မေတြ႔ရသလို၊မုန္လာဥ
ေလးရဲ႕တအဲအဲရယ္သံေလးျဖင့္မၾကားရ၊ စိတ္ေတြမြန္းက်ပ္
ကာ အဝတ္ဗီ႐ိုကိုဖြင့္ၾကည့္မိေလေတာ့ ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့မုန္
လာဥေလးရဲ႕အဝတ္အစားအခ်ိဳ႕ႏွင့္ ႏိူင္းေလးရဲ႕ အဝတ္အ
စားအခ်ိဳ႕က ေလွာင္ျပေနေလ၏။

ေခါင္းေတြထူပူလ်က္ ရင္မွာဆို႔တတ္လာတဲ့အပူေတြက႐ုမ္း
ကန္ပင့္သက္လာေလစြာ ၊ ေအာက္ထပ္ကိုအေျပးဆင္းသြား
ၿပီး ႏိူင္းေလးတို႔သားအဖကို႐ွာၾကည့္ျပန္ေလတဲ့ကိုယ့္မွာအ႐ူး
တစ္ပိုင္းလိုပင္။

The beauty is mine  ( အလှလေးကငါ့အပိုင်)[Complete] Where stories live. Discover now