SİİRT'İN HANIMAĞASI

Aşiret toplantısı (pt1)

-Bölümümler düzenlendi-

Avluda büyük bir telaş vardı. Bugün iki aydır beklenen gün gelmişti.

Siirt'in en güçlü aşireti olan Dudêran aşireti ile aramızda olan Kan davasının son bulması için aşiretler toplanacaktı.

Ama her zamanki gibi yine kan akıcak
Çoğu toplanma da bir onlardan. Bir bizden birinin kanı akardı.

"Kız sen orda ne dikiliyorsun bostan korkuluğu gibi?" Diyen Nergiz ile daldığım düşlerden uyandım.

"Yok be abla ne dalması," dedim alay ile. Nergiz bana doğru bir kaç adım atıp.

"Kız sen burda niye dikiliyorsun?
İşin yokmu?" Dedi beni boydan süzerek.

"Amcamın kızı benim işim yok!" Dedim iğrenircesin.

Nergiz benim öz amcamın kızı olmasına ramen bir birimizi sevmeyiz bunu bizde bilmiyoruz neden sevmediğimizi.

"Her neyse senin ile uğraşamam benim işim var," diyip yanımdan geçen Nergiz ile gözlerimi devirdim.

"Git bakalım ne işin var?" Diyip merdivenlere ilerledim.

Babam ile abim sedirde oturmuş telefonları ile konuşuyorlardı.

Abim telefonu kapatıp babama baktı babamda telefonu kapatıp. "N'oldu oğul?" Diye sordu.

"N'olsun baba Dudêran aşireti tüm ağaları toplamış geliyor" dedi öfke ile.

"Sen ne dersin oğul? Eğer tüm aşiretler gelirse o zaman işler karışır." Dedi babam.

"Baba " Babam ile abim bana döndüler.

"Buyur kızım birşey mi oldu?" Kafamı hayır anlamında salayıp babamın yanına oturdum.

"Birşey yok, yok da bu Dudêran aşireti niye ağaların hepsini toplayıp geliyor?" Dedim merak ile.

"Ahh kızım onu bende bilmiyorum," dedi elerini dizlerinin üzerine koyup sıkıntılı bir nefes alıp verdi.

"Baba! En kötü ne ola bilir ki?" Dedim merak ile. Abim Asaf başını olumsuz anlamda salayıp. "Esila en fazla büyük bir karar verirler," dedi abim Asaf.

"Anladım abi," dedim kısaca. Avluya bir anda annem Züleyha girdi.

"Günaydın,"dedi gülerek bizim yanımıza galdi.

Babam, anneme gülerek "Günaydın Hanım," dedi.

"Günaydın anne," abimede tebesüm ederek abimin yanına oturdu annem.

"Günaydın Züleyha hanım" dedim alay ile anneme göz kırpıp.

Tam babam konuşmak için ağzını aralamış tiki, konağın kapısı alıcaklı
Gibi çalmaya başladı.

"Esma kızım kapıya bak" dedi annem.
Esma mutfaktan elerini kurulayarak
Çıktı. Koşar adım kapıya koştu.

"Buyrun kime bakmıştınız?" Diye sordu Esma tüm gözler kapıdaydı.

Esma koşarak bize doğru geldi.
"Aram ağam" dedi nefes nefes.

"N'oldu Esma birşey mi var?" Diye sordu babam.

"Hamdil aşiretinden haber gelmiş" dedi Esma.

"İnsanı catlatmada söyle!" Dedi abim bağirarak. Esma korkmuş olacaki bir kaç adım geriye giti.

"Asaf bağirma kiza" diye annem abime baktı.

"Özür dilerim Esma" dedi abim anneme bakarak.

"Ağam! Dudêran aşireti bir saate burabalarmış" dedi ve babama bakarak "Birde ağam şey... Sardıç aşiretide Dudêran aşireti ulen beraber geliyormuş" dedi Esma.