Ben bir kalem esiriyim ve bu esirlik senin eserin. Yürek neyi taşıyorsa mürekkep onu döker satırlara. Hiçbir şiirimde adın geçmiyor, biliyorum. Sen, adını yazmaya kıyamadığım en gizli öznemsin. Ve unutma ki gizli olduğun yer sadece satırlarım değil.
Öznesi çalınmış bir cümle gibi hissediyorum kendimi.
Bir insan içinde cinayetler işlenirken nasıl olur da bu kadar sessiz kalabilir?
