ტყვე🖤🙂

|4|

ისე სწრაფად მიმარბენინებდა ჯონგუგი რომ ფეხები ერთმანეთში მერეოდა.შეშინებული ვიყურებოდი ირგვლივ.ვფიქრობდი რა შეიძლებოდა გაეკეთებინა ჩემთვის.მომკლავდა?მაწამებდა?

ბევრი სიარულის შემდეგ ჯონგუგი გაჩერდა რკინის კარები შეაღო.შიგმით სიბნელე იყო ტანში ჟრუანტელმა დამიარა.ჯონგუგმა ჩემს ხელს თავისი მოაშორა და ბნელ ოთახში შემაგდო.
-მეორედ ხმის აწევას ვეღარ გაბედავ!-რკინის კარები მაგრად მოაჯახუნა და გარედან გადაკეთა.შემეშინდა.სიბნელე,ეს ჩემი ფობიაა და მან ამის შესახებ უკვე იცის.მაშინვე სწრაფად სუნთქვა დავიწყე
დახმარებას ვითხოვდი მანამ სანამ შემძლო.ვყვიროდი მაგრამ უშედეგოდ.თვაბრუს ხვევა დამეწყო,პანიკაში ჩავვარდი თვალებში უკვე ვეღარ ვიხედებოდი.დავიბენი რა მექნა ვეღარ გავიგე და უცებ გავითიშე.

*წკების უკან*

-მამაააა,დედაააა სად ხაართ?-ბაღიდან რაც მომიყვანეს მის მერეა ოთახში ვარ.დედა და მამა მომენატრა ამიტომ ოთახიდან გამოვედი.დერეფანსი სულ სიბნელე იყო.ფანრის ძებნა სავიწყე ვიოოვე კიდეც მაგრამ ზედმეტად მაღლა იდო ამიტომ ვერ მივწვდი.სიბნელეში მივაბიჯებდი და თან დედას და მამას ვუძახდი-დედაა სად ხაარ მეშინიაა-უეცრად ქოთნის გატეხვის ხმა გავიგე,შევხტი და სახეზე ხრლები ავიფარე-დედაა,დეე..დაა-უკვე ვტიროდი.ურცრად ნაბიჯების ხმა გავიგე ავიტომ დამალვა გადავწყვიტე.იქვე პატარა წკივრი იდო.მეც პაატარა ვიყავი ამიტომ ადვილად ჩავეტიე,სკივრის თავი დავხურე და ოდნავ ჭრილი დავტოვე რომ დამენახა რა ხდებოდა.ცოტახანში შავებში გამოწყობილი კაცი მოვიდა.ტელეფონზე ლაოარაკობდა.
🗣-ბოს ცუდი ამბავი მაქვს....ქალი მოკვდა....არა ჩემი ბრალი არ იყო.....უეცრად მისი შვკლი გამოვიდა საძინებლიდან ტიროდა დედამისს ეძახდა.დედამისი რომ ამდგარიყო და გამეშვა გეგმა ჩაგვეშლებოდა ამიტომ იძულებული გავხდი მომეკლა....ბავშვი?ალბათ დედამისს ეძებს....არის ბოს-ტელეფონი გათიშა და ისევ უკან გაბრუნდა.თითქმის ერთი საათი სკივრში ვიჯექი.გადმოსვლის სურვილი არ მქონდა იქაურობას შევეჩვიე თან არც მეშინოდა.ცოტახანში ვიღაცამ გახსნა სლივრი.სკივრის თავი მამამ ასწია.უნდა ავმდგარიყავი და ჩავხუტებოდი როცა იარაღის ხმა გაისმა სკივრის თავი მაშინვე დაიხურა მამა კი მას შემდეგ არ მინახავს.