Short Novel 18+[✅]

លួងលោម🚫

«ចេញទៅ បងចង់គេងអូនកុំរំខានពេក»ដោយសារតែប្រច័ណ្ឌពេកធ្វើឲ្យគ្រប់គ្រោងអារម្មណ៍មិនបានជុងហ្គុកធ្លោយមាត់និយាយពាក្យមិនល្អដាក់ថេយុងទាំងដែលគេមិនធ្លាប់និយាយពាក្យនេះសោះពីមុនមក

«រំខាន...? អូនរំខានបងមែនទេជុង?នេះអូនគ្រាន់តែតាមលួងបងដើម្បីកុំឲ្យបងខឹងនឹងអូនតែបងបែជាគិតថាអូនរំខានមែនទេ..ហិ...ហិ...មនុស្សអាក្រក់...ហ្ហឹកៗ...បានបើអូនរំខានណាស់ពួកយើងបែកគ្នាទៅ..
ហ្ហឹកៗ..កុំឲ្យបងគិតថាខ្ញុំរំខានបងទៀត»ទឹកភ្នែកថ្លារមៀលធ្លាក់ចុះមកតក់ស្រមជាមួយនឹងពាក្យបែកគ្នាពាក្យដែលពួកគេថានឹងមាននៅថ្ងៃណាមួយពេលនេះវាក៏មានពិតមែន

«ថេយុង បង...»លឺពាក្យបែកទើបអារម្មណ៍ស្ងប់គេមិនគួរណាប្រើអារម្មណ៍ប្រច័ណ្ឌហួសហេតុពេកមកធ្វើឲ្យស្នេហាមួយនេះក្អក.កករសោះ

«បងយ៉ាងមិច?»ថេយ៍សួរ

«ល្អ បងតាមអូនបើអូនគិតថាបែកហើយអូនមានក្តីបងនិងព្រមបែក»ចម្លើយមួយនេះវាប្រៀបដូចជាកាំបិតដែលមកចាក់ឆ្កឹះឆ្កៀលដុំសាច់មួយដុំដែលនៅជាប់ទ្រូងខាងឆ្វេងឲ្យមានដំបៅវាឈឺវាចុកឆ្អល់អស់ទៅហើយ

«អាឆ្កួត..ហឹ្ហកៗ..អាមុខឆែមនឯង..ហ្ហាៗ..ឯងដាច់ចិត្តដែលមែនទេអញនិយាយលេងទេ..ហុឺៗកុំបែកអីអាមុខឆែប...ហ្ហឹក..»ថេយុងរំអុកគូទនិងឥដ្ឋការ៉ូយំទធាក់យើងដូចកូនក្មេងមាត់វិញជេប្រទេចរាងក្រាសមិនដាច់សោះ

«នេះអូនជេបងទៀតហើយថេយ៍?»នាយក្រាសដឹងច្បាស់ថាសង្សារខ្លួនជាមនុស្សចូលចិត្តនិយាយចឹងហើយពាក្យបែកគ្នាមុននេះគេក៏រាងសេដតិចដែរតែប្រឹងចាក់បណ្តោយទៅព្រោះដឹងថាថេយុងនិងប្រតិកម្មបែបនេះ

«ហ្ហឹក...បងលែងស្រលាញ់អូនហើយបានព្រមបែកជាមួយអូនងាយៗចឹងបងមានស្រី..អឹប...»និយាយមិនទាន់ចប់ផងបបូមាត់តូចច្រមិចក៏ត្រូវបានជុងហ្គុកចាប់ថើបខាំបឺតជញ្ជក់មួយឆ្ងាញ់ទើបព្រមពន្លែងវិញ

«បងមានតែអូនម្នាក់ទេ គ្មានអ្នកទីពីរគ្មានអ្នកណាទាំងអស់»ជុងហ្គុកចាប់ដៃថេយុងមកដាក់លើដើមទ្រូងហាប់ណែនរបស់ខ្លួន