Epi(43) Zawgyi

En başından başla
                                    

"လိုက္ခဲ့ေပးပါ ညိမ္ ။ အကုန္လုံးေျဖ႐ွင္းၿပီးကာမွ ညိမ္ထြက္သြားခ်င္တယ္ဆိုလည္း ကြၽန္ေတာ္..."

ဆက္မေျပာဘဲ ၿငိမ္ေနသူေၾကာင့္...

"ကြၽန္ေတာ္ ဘာျဖစ္လဲ "

"ကြၽန္ေတာ္ အစကေနျပန္လိုက္ပါ့မယ္ "

"....."

သူသေဘာတူတူ မတူတူ လႊတ္ေပးမဲ့ အစီအစဥ္႐ွိပုံမရ။

"ကြၽန္ေတ္ ဒီဘ၀ေတာ့ ညိမ့္ကို လႊတ္ေပးဖို႔အစီအစဥ္မ႐ွိဘူး"

"ငါမေပ်ာ္ရင္ေတာင္လား"

"ေပ်ာ္ေအာင္ ထားမွာပါ "

ထိုစကားေၾကာင့္ သူျပဳံးမိမလိုပင္ျဖစ္သြားသည္။

"အရင္တုန္းက ခီတန္ကူးဇဏ္ ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ။ ငါမင္းအေၾကာင္းေတြၾကားပါတယ္ "

"အရင္ကပါ မာနေတြဆိုတာလည္း ညိမ္နဲ႔ေတြ႕တည္းက ညိမ့္အ ‌အေပၚမွာ မ႐ွိေတာ့ဘူး"

"ထေတာ့ ဒီလိုပုံစံကို မင္းအဖြားျမင္ရင္ ဘာေျပာမလဲမသိဘူး ထ"

"ဂ႐ုစိုက္စရာမလိုဘူး"

"မင္းဂ႐ုမစိုက္ေပမဲ့ ငါဂ႐ုစိုက္တယ္ ထ"

"ညိမ္ လိုက္မယ္ဆိုမွ ထမယ္ "

"ထေတာ့ ခီတန္ကူးဇဏ္ ။ ငါလိုက္ခဲ့မယ္ "

သူေျပာလိုက္ေတာ့ အံ့ဩသြားပုံရသည္။ ခီကခ်က္ခ်င္းထလာၿပီး သူ႕ကိုရင္ခြင္ထဲအတင္းဆြဲသြင္းသည္။သူတြန္းဖယ္ေသာ္လည္း ဒီေကာင္ေလးအားကို မယွဥ္ႏိုင္။

"ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္ ညိမ္ "

"မလိုဘူး ဖယ္ "

"မဖယ္ဘူး "

"မင္းေျပာရခက္လိုက္တာ "

"အဲ့လိုမေျပာပါနဲ႔ ေျခာက္ႏွစ္ေက်ာ္ေတာင္ ခြဲခဲ့ရတာကို"

•••••••••

ေနာက္တစ္ေန႔မနက္တြင္ေတာ့ မႏၲေလးမွ ျပင္ဦးလြင္သို႔ႏွစ္ေယာက္သား ထြက္ခြာခဲ့ၾကသည္။ ခီတန္ကူးဇဏ္တစ္ေယာက္ ညိမ္ဘက္လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ အညိဳေရာင္မဟုတ္ေတာ့ ဆံႏြယ္ေတြေၾကာင့္တစ္မ်ိဳးထူးဆန္းသြားသည္။

"ညိမ္ "

"အင္း"

ေခၚေနသည္ကို လွည့္မၾကည့္ပါပဲ လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္တို႔က ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္ထက္တြင္သာ ေ႐ြ႕လ်ားလ်က္။

Love Of My Life [Completed]Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin