"မင်း သောက်ပါးစပ် က!သောက်ရေးမပါတာတွေလာမပြောနဲ့!! အ့သောက်ပါးစပ်က နောက်တာခါ အေးကြယ်စင်ကြောင်းပြောလို့ကတော့! နင်တို့တွေအားလုံး ငါ့သောက်ကြောင်းသိစေရမယ်!!"
ထိုသို့ပြောပြီးဇင်အေးနောက်ကိုလိုက်သွားခဲ့တယ်။
ဟိုကလေးမကတော့ အားစကားကွင်းထဲမှာငိုလျက်
ဇင်သူ့ရှေ့သွားလျက်
"အေးရယ်..... လာပါ ကိုယ့်ရှီကိုလာပါ"
ထိုလျက်ငိုနေတဲ့အေးငယ်ဟာ ချက်ချင်းပင် ဇင့်ရင်ခွင်ထဲရောက်လျက်။
သို့ပေမဲ့အငိုမျက်ခဲ့။
"မငိုပါနဲ့တော့ အေးငယ်...ကိုယ်ရှိတယ်လေ မင်းဟာသူများတွေအတွက် တန်ဖိုးမရှိပေမဲ့ ကိုယ့်အတွက်တော့ မြတ်နိုးဆံုး အရာပါပဲ...ဘယ်သူတွေဘာပဲပြောပြော မင်းဟာ ကိုယ့်အတွက် တန်ဖိုးရှိတယ် ..ကလေးငယ်"
"မတန်ပါဘူး.....အေး ကဇင် နဲ့မတန်ဘူးထင်တယ်"
ရင်ခွင်ထဲက အေးငယ်ဟာ သူ့အတွက် တန်ဖိုးရှိလှပါတယ်။
"မဟုတ်ဘူး အေးကကိုယ်နဲ့မတန်ဘူး ဆိုတဲ့စကားမပြောနဲ့ ကလေးငယ်! ကိုယ့်အဲ့စကားကိုမကြိုက်ဘူး မင်းလေးသိရမှာက မင်းသည်သာ ကိုယ့်ရဲ့အရာရာပဲ ကြားလားကေလးငယ် ချစ်တယ်"
"ဟုတ် အေးလည်း ချစ်တယ်"
"အင်းး ကိုယ်ကိုရေခဲမုန့်ဝယ်ပေးပြီးကျောင်းရှေ့မာ စောင့်နေ ကိုယ့်ခွင့်သွားပြောလိုက်အုန်းမယ် နော့်"
"ဟုတ်"
ထိုအခါမှ ရင်ခွင်ထဲမှ အေးကိုထုတ်ပြီး ပါးကို အနမ်းခြွေလိုက်တယ်။
။
။
"ကြာလိုက်တာ...ဟင်းးး ဇင်ကခွင့်များမရလို့လား မဖြစ်နိုင်တာ ဟင်းးး ရေခဲမုန့်တောင်အရည်ပျော်နေပြီ.."
တသက်ပြင်းတချချလုပ်ရင်းဇင့်ကိုမျော်နေသောအေး။
။
။
ဇင်ကတော့
ဖြောင်း!
"မင်းကများရာရာစစ! ငါ့တူမနဲ့မင်းက တန်လို့လား မင်းလိုကောင်မ ကများ!! "
"ခင်ဗျားကများ ကျွန်မက အေးကို ချစ်တယ်!ကြည့်ထားလိုက်ပါ ဟက်! ခင်များလက်ထဲကနေ အေးကို မရရအောင် ဆွဲထုတ်ပြမယ်!"
အပိုင်း 8
Depuis le début
