I Have Found the Almond Eyes

Chapter 16

Kabanata 16: Not again!

“Gising na jae, may pasok kapa” naalimpungatan ako sa boses ni nanay.

“Anong oras naba nay?” inaantok na tugon ko habang kinukusot ang mata ko.

“Alas sais na jae at saka may bisita ka rin kaya bumaba kana ha? Ihahanda ko muna ang makakain niyo sa baba” huling ani nito bago ko narinig ang pagsara ng pinto at doon ko lang minulat ang mata ko.

Bisita? Probably Evan.

Hindi na ako nag-abalang mag-ayos pa dahil nakita nanaman ako ni Evan na ganito ng maraming beses.

I just tied my hair into a messy bun and didn't bother to put my upper undergarment dahil naka oversized t-shirt naman ako and a small cycling underneath so it won't mind.

I went downstairs normally but then napatigil ako at gusto ko nalang hilingin sa lupang lamunin ako nang makita ko kung sinong nasa sala namin at presentableng nakaupo sa couch habang nakatukod ang mga siko niya sa tuhod niya at nakapatong ang baba niya sa knuckles niya.

Why does he appears so hot with that position plus he's wearing his usual white long sleeve polo and black slacks with black leather shoes.

I heaved a sigh at the dreamy sight but then, naalala kong hindi pala ako nakapag-ayos kaya paunti-unti akong tumalikod para hindi niya mapansin but then nanay called me.

“Oh lize, andyan kana pala. Halika na para makakain na tayo” ani ni nanay kaya napabaling ako sa kanya ngunit hindi nakawala sa paningin ko ang pagtingin ni Xan sa pwesto ko at ang pag-ayos niya sa sarili.

“Opo nanay, mag-aayos lang po ako” ani ko at nagmamadaling pumunta sa taas at binilisan ang pag-aayos sa sarili.

Wala pang 20 minutes ay nakababa na ako dala ang bag ko dahil nakapagbihis at nakaligo naman na ako para direstsong paaralan na ako pagkatapos.

Hindi ko naabutan sa sala sina nanay at Xander kaya dumiretso na lang ako sa kusina pagkatapos kong binaba ang bag sa couch.

And I was right.

Nasa hapagkainan na sila pero parang hindi pa nagalaw ang mga pagkain.

“Oh andyan kana pala jae, maupo kana para makakain na tayo” Nanay uttered when she noticed me and I nodded before I sat dowm beside nanay.

“Why you finished already? We still have an hour” Xander uttered kaya napabaling ako sa orasan and the clock says that's it is just quarter to seven. Eight pa ang klase namin.

Bakit ba ako nagmamadali kanina?

“I just want to, kumain na tayo” I uttered and when I say that, Xander immediately took the plate full of rice kaya sabay kaming nagtinginan ni nanay at napansin ko rin ang pagtigil niya.

“What's the matter?” He asked sounds so worried and confuse.

“We..” I trailed off as I smile awkwardly, “We usually pray before we eat” I uttered and give him an awkward smile and reassuring nod.

He bit his lower lip maybe because he's embarrassed. Cute.

He sat down again and put down the plate that he was just holding a while ago.

Napabaling ako sa kanya nang maayos na siyang nakaupo and I bit my lower lip to stop myself from laughing specially that nagmumukhang batang napagalitan sa sitwasyon niya.

Iyon nga at nagdasal kami na pinangunahan ni nanay nang matapos ay kumain na kami.

I thought we will eat in peace but that was just what I thought dahil biglang nagtanong si nanay in between our breakfast session.

“So bakit ka naparito iho? Nanibago ako dahil kailan may walang naging kaibigan itong si Jaelyn kahit ang tagal na niya sa unibersidad niyo maliban na lamang kay Evan” Ani ni nanay, completely meddling with the silence.

“Nanay he's been here once. He's even with his siblings at that time” ani ko na ikinatingin ni nanay sa akin, “Oo nga alala ko nga pero nagkasakit ka noon at inaamin ni—” napatigil siya at napatingin kay Xander at parang nakuha naman ni Xander ang tingin ni lola kaya sinagot niya ito.

“Xander po” ani ng lalake na ikinatango ni nanay, “Ah oo Xander, kung hindi lang siya nagpresentang alagaan ka dahil siya ang dahilan na nagkalagnat ka ay hindi siya makakapunta dito pero ngayon ay umagang-umaga ay nandito siya, panibagong kaibigan mo Jae?” Mahabang ani ni nanay na kaagad kong ikina-iling.

“Hindi ko siya kaibigan nay” I firmly answer and look at the guy in front of us, “Totoo ba yon Xander iho?” tanong ni nanay and when I saw Xander's playful smile I know he will say stupid things to nanay and I know I won't like it.

“Yes po, we're not friends but nanay may gusto po talaga akong ipagpaalam sa inyo kaya ako nandito” ani nito na ikinakunot ng noo ko.

“Ano iyon iho?” kuryosong tanong ni nanay. Don't he dare to say such thing like nanliliga—

“I am courting Lize po, In short, I am her suitor po” Direstsong sabi ni Xander na nagpatigil sa akin. I can feel my breathing hitched sa sinabi niya. I never say yes! But with the date? I guess he took it as a yes.

“Talaga!? At pumayag naman itong babaitang ito? Mabuti naman at may nagkakagusto pala sa Jae ko” nanay uttered that made my head knotted and my lips pouted pero mas kumunot ang noo ko dahil mukhang masaya siya.

I heard Xan chuckled dahilan para mas lumukot ang mukha ko.

“Sinasabi mo bang pangit ako nay?!” I hysterically asked that made nanay laugh. “Hindi. Kaya ko sinabi iyon dahil baka wala nang lalaki ngayon na gusto ang isang babae na mabait na maganda pa” ani ni nanay and I cringed at that.

Ang corny.

“I'm still here po” Xan uttered that made me feel goosebumps.

“Oh sya, saka na muna tayo mag-usap at kumain muna tayo para makaalis na kayo” ani ni nanay na sinang-ayunan ko.

When we finish eating ay umalis na nga kami at nagpaalam kay nanay

Xander even told her that he'll return me home safely na ikinataka ko.

Along the way, we are both silent inside his car hanggang sa makapark siya sa parking lot ng school.

“Let's meet in this exact place after school” that doesn't look like a question to me but more like a statement. “At bakit naman?” mataray kong tanong sa kanya.

“We'll go somewhere” he uttered before he went outside and turn to the other side to open the door beside me.

He offered to help me but I shoved him away at kumiripas ng takbo papunta sa mga kumpol ng studyante na papasok na sa kani-kanilang klase.

Nang matanaw ang silid namin ay mabilis akong nagtungo roon.

My day went smoothly not until a student council went inside our room and roam his eyes around until it dropped on me.

“If I'm not mistaken, this is you miss” ani nito at itinaas ang isang larawan na nagpasinghap sa lahat na nasa loob ng silid.

The picture was me and I'm... Naked.

“That's not me” matigas na ani ko at pilit na ipinapakita ang walang emosyon kong mukha kahit na nanginginig na ang loob ko sa galit.

“Ikaw yan!” sabay-sabay na ani ng mga kaklase ko dahilan para mapatayo ako at walang hiyang kinuha ang larawan sa kamay ng student council and harshly went out from the classroom.

And what I saw made me range with anger.