I'm sorry, I'm not perfect

I want...But i can't...

"mom tama na!"lumuluhang sabi ko

hila hila niya ang buhok ko at kinakaladkad niya ko papunta doon...

"Tumahimik ka!Napakawalang kwenta mong anak!Nakapa Pabaya mo!"she said

nalaman kasi niya na bumagsak ako sa english test..

hindi naman actually bagsak 'coz i've got a 99% score..Pero para sa kanya..

having that grade is not enough..dapat perfect score..perfect

"Mom tama na po!ayoko po jan!"i said..umiiyak na ko

ayoko..

ayokong makulong ulit sa madilim na silid na yun..

ikukulong na naman niya ako ng ilang araw o linggo sa lugar na yun..

"m-mom!"

itinulak niya ko papasok tsaka niya sinarado ang pinto at nilock mula sa labas

"Mom!!!Buksan mo to!!!I promise hindi na mauulit yun mom!!Mom!Please open this door mom!!"

"That's your punishment dahil sa pagiging walang kwenta mong anak!!"she said tsaka ito lumakad paalis

walang kwenta...lagi niyang sinasabi yan..na wala akong kwenta..

nanghihina na napaupo ako sa sulok

niyakap ko ang mga tuhod ko habang walang tigil sa pag agos ng luha ang mga mata ko

never niya kong tinrato na bilang isang anak..

para sa kanya isa lamang akong tautauhan na dapat sundin ang bawat gusto niya..

ayoko sa lugar na 'to..napaka dilim..

Kada may gagawin ako na hindi niya nagugustuhan ikinukulong niya ko dito..

Itong maliit at madilim na kwarto na to..

ANg nag silbing selda ko..

Gusto kong mag reklamo..

But i cant..

coz she's still my mom...

since i was born..i never felt na nanay ko siya...never..

"I'm gonna fly like a bird through the night, feel my tears as they dry

I'm gonna swing from the chandelier, from the chandelier..~"

i want to fly like a bird..i want to feel na malaya ako..

i want..

i want to live like tomorrows doesnt exist..

i want...

but i cant..