ထိုအသည္ကိုေတြ႕သည္ႏွင့္ မုန္႔လက္ေဆာင္းႀကိဳက္တတ္ေလေသာ အစ္ကိုထြင္းအား သတိရသြားမိလ်က္ လက္ထဲမွ သရက္သီးထုပ္ကိုပင္ ပစ္ခ်လိုက္ကာ ထိုအသည္ဆီသို႔ တန္းတန္းမတ္မတ္သြားေလေတာ့သည္။ ထိုအသည္သည္ မုန္႔လက္ေဆာင္းအား ေဆး႐ုံအတြင္းမွ မွာယူသည္ဆိုလွ်င္ ဇလုံျဖင့္ ထည့္သယ္ခြင့္ေပးသည္ေၾကာင့္ အစ္ကိုထြင္းအတြက္ မုန္႔လက္ေဆာင္းတစ္ဇလုံသယ္လာကာ ေဆး႐ုံအတြင္းသို႔ ျပန္လာခဲ့ေတာ့သည္။
အစ္ကိုထြင္းအခန္းေ႐ွ႕သို႔ ေရာက္သည့္အခါ တံခါးတစ္ခ်က္ေခါက္ကာ အသိေပးလ်က္ ဝင္သြားလိုက္ေတာ့သည္။
"အစ္ကိုထြင္း....ေမာင္ဝင္လာၿပီေနာ္...."
အခန္းတြင္းသို႔ ဝင္လိုက္သည္ႏွင့္ ေအးစက္တိတ္ဆိတ္ေနေသာ ေလထုႏွင့္ အရင္ဦးစြာ ေတြ႕ဆုံမိေတာ့သည္။ အစ္ကိုထြင္းမွာ သူဝင္လာသည္ကို သိေနပါေသာ္လည္း ျပတင္းေပါက္ဘက္သို႔ မ်က္ႏွာမူကာသာ ေနေန၏။ ထိုအေျခအေနသည္ တစ္ေခတ္ေမာင္အား ေခြၽးေစးျပန္ေစ၏။ အစ္ကိုထြင္းအား ထိုသို႔ ထုံထိုင္းမႈန္မိႈင္းမေနေစခ်င္ပါ။ ဖုန္မႈန္မဝင္ေလေအာင္ အေသအခ်ာ ကာကြယ္သယ္လာခဲ့ေသာ မုန္႔လက္ေဆာင္းပန္းကန္ကေလးအား ေဘး႐ွိစားပြဲေပၚသို႔ အသာအယာတင္လိုက္ေတာ့သည္။
"အစ္ကိုထြင္း...မုန္႔လက္ေဆာင္း စားရေအာင္ေလ...ေျမအိုးနဲ႔ေရာင္းတဲ့အသည္ဆိုေတာ့ လႊတ္ေအးေနမွာ...ေႏြးမသြားခင္ ေသာက္လိုက္ေနာ္...."
တစ္ေခတ္ေမာင္ကသာ စကားတို႔ တရစပ္ေျပာေနပါေသာ္လည္း အစ္ကိုထြင္းမွာ တုပ္တုပ္မွ်လႈပ္မလာပါေခ်။ ျပတင္းေပါက္ကိုသာ ခပ္ေဆြးေဆြးျဖင့္ ေငးေကာင္းတုန္းျဖစ္သည္။
"အစ္ကိုထြင္း...ေမာင္ေျပာတာၾကားရဲ႕လား...အစ္ကိုထြင္းႀကိဳက္တတ္မွန္းသိလို႔ ေမာင္ကိုယ္တိုင္ဝယ္လာေပးတာ...."
အသံကေလးအနည္းငယ္ျမႇင့္ကာ ဆိုမိသည္။ သို႔ေပေသာ္လည္း အစ္ကိုထြင္းက အသံမျပဳလာ။ တစ္ေခတ္ေမာင္မွာ စိုးရိမ္စိတ္တို႔တိုးလာရၿပီး ေဆး႐ုံကုတင္ေပၚ တင္ပါးလႊဲဝင္ထိုင္ရေတာ့သည္။
"ေမာင္~"
အစ္ကိုထြင္း၏ ႏြမ္းဖတ္ဖတ္ေခၚသံကေလးမွာ အားမရဖြယ္။ အစ္ကိုထြင္း၏ လက္ကေလးအား ခပ္ဖြဖြဆြဲယူလိုက္ကာ တျမတ္တႏိုးဆုပ္ကိုင္မိသည္။ မည္မွ် ႏူးညံ့သည့္လက္ကေလးမ်ားလဲေလ။
CZYTASZ
သည်မောင် လက်ခုပ် တီးပါ့မယ် ( သည္ေမာင္ လက္ခုပ္ တီးပါ့မယ္)
Romansအစ်ကိုထွင်းက ဇာတ်စင်ပေါ်မယ် အချိုးအချိတ်ကျကျ လှလှကလေး ကကြိုးဆင်ပါလေ....သည်မောင်ကတော့ ဇာတ်စင်အောက် တစ်နေရာကနေ လက်ခုပ်တီးနေပါ့မယ်...
၃၇ (Z)
Zacznij od początku
