Siyah Kelebek/Texting

SK 26

Gözlerimi kaldırıp kirpiklerimin ardından onun gözlerine baktım. Parmakları saçlarımdan çekilmiş, bedeninin iki yanına düşmüştü. Gergin bir heyecanla ve ne yapacağımı bilemediğim halimle öylece kalakaldım. Oysaki ben söylemiştim beraber yatmak istediğimi. Ama bu kadar hızlı gercekleşeceğini düşünmemiştim.

Allahım, benimle yatmak isteğini söylüyor. Düşüp bayılacağım vallahi.

Zor da olsa söylediği kelimelerin ardından kısacası daldığım noktadan sıyrılabilmiştim.

"Ahu," kısa bir süre duraksadı. "Özür dilerim, Siyah Kelebek. Çok mu heyecanlandın sen? He söyle bakayım çok mu istiyorsun benimle uyumak?"

Önceki cesaretim yerine gelsene!

"Kızım, söylesene. Ben senin cesur konuşmalarını daha çok seviyorum."

Daha çok seviyorum dedin... Utangaç halimi de mi sevdin?

"Duman, evet çok istiyorum. Belki o zaman huzurlu bir şekilde uyurum."

"O ne demek?"

"Yani kokunla uyumak huzurlu hissettirir ondan demiştim."

"Yalan söylemesen."

"Sadece uyusak olmaz mı?"

"Olur, hadi gel."

Balkondan ayrıldığımızda soğuk yerden sıcak yere geçiş yapan bedenim titremişti. Bunu fark etti ve gözleri bedenimde dolandı.

"Titriyorsun. Birazdan ısıtırım ben seni."

Senin yanında üşümem ki ben. Diyemedim.

Yatağın yorganını açtığında, bedenini yatağın üzerine bıraktı.

"Geceliklerini giyseydin."

"Unuttum, değiştirip geliyorum."

Odadan ayrıldığında, ben de hızlıca üzerimi değiştirip geceliklerimi giymiştim. Açılan yorganın diğer ucunu da ben açarak içine girdim. Sırtımı yatak başlığına yasladığımda, onu beklemeye başladım ki bu kısa sürdü.

Bedeni kapıda belirdiğinde, bakışlarım bedeninde gezinmeye başladı. Gri bir eşofmanın üzerine siyah bir tişört giymişti. Kapıyı örttüğünde, yavaş adımlarla yatağa doğru yaklaştı ve benim aksime sırtını yatak başlığına değil siyah çarşafa yasladı.

Kafasını yastığa koydu bana doğru döndü. Böylece kalmayı bırakıp onun gibi uzandım.

Birkaç dakika böylece kaldık. İçimden böyle kalmak istemiyor olsam da.

"Çok baktın göğsüme gel bakayım."

He? Ama öleyim diye mi bu sözler bu hareketler.

Duman, bedenini harekete ettirerek, yüzünü benden çekti ve tavana dikti.

Sessizce ona doğru yaklaştım. Sağ kulağımın yaslandığı yerde ritimli bir şekilde atan nabzı, bana doğru yerde olduğumu söylüyordu. Olmak istediğim yer...

"Sessizsin. Korkmalı mıyım?"

Gülümsedim.

"Sevimcime ortak olmalısın?"

"Neden?"

"Seni seven kadın, şuan ona bir zamanlar çok uzakta olduğunu düşündüğü kişinin göğsüne kıvrılmış. Sessiz çünkü bu anın bozulmasını hiç istemiyor. Korkuyordu aslında kapılmaktan. Ama şuan anlamış ki çok geç."

"Biz de susarız bütün gece."

"Biz susalım, kulağımı yasladığım yerdeki atan kalbin konuşsun."