Миний онцгой нөхөр

6. Тэднийг зөвшөөртөл хүлээнэ

      "Үнэндээ Жунин гадаад ертөнцтэй бодитоор харилцаж чаддаг." Инбинь энэ боломжийг ашиглан хэлэв.

      "Үнэхээр, чамтай ярилцах сайхан юм."

      "Охинд чинь бүгд хайртай шүү дээ." Инбинь инээмсэглэнэ.

      "Бүгд чамд хайртай? Өөрийгөө хар даа, ийм ичих булчирхайгүй. Алив аягаа хурдан угаагаад Жуниныг буцааж явуул." Бугин инээмсэглэн хэлэв.

      "Гэхдээ түүнийг аавд томьёо бичиж өгч дуусах хүртэл хүлээх хэрэгтэй."

      Үүний дараа ээж охин хоёр чимээгүйхэн зочны өрөөг харвал Пак Бэсү Жунины өмнө хичээнгүйлэн бөхийж байв. Тэр Жуниныг яаж томьёо бичихийг хараад алмайрч, үе үе биширсэн харц шидэлж байлаа. Энэ үзэгдлийг хараад ээж, охин хоёр дахин инээмсэглээд гал тогоогоо үргэлжлүүлэн цэвэрлэв. Инбинь угаах, ээж нь аяга таваг, савх зэргийг арчаад өрж тавих үүрэгтэй.

      "Жунин цаашид бидэнтэй хамт амьдрах боломжгүй болно." Ёнуг багшийг нас барснаас хойш тэдний гэр бүл Жуниныг ганцаар нь амьдруулахгүй гэдгийг Бугин мэдэж байв.

      "Мэдэхгүй юм даа."

      "Мэдээж тэгэхгүй." Бугин уртаар санаа алдаад санаа зовнингуй, "Жуниныг хүрээлэн буй орчныхоо өөрчлөлтөд дасан зохицох эсэхийг мэдэхгүй байна. Эцсийн эцэст түүний байдал онцгой."

      "Ээж, та Жунинд санаа зовоод байгаа юм уу?"

      "Утгагүй үг, би хүүхдүүдийг яаж өсөж томрохыг үргэлж харж байдаг." Бугин өөрөө маш хариуцлагатай багш бөгөөд шавь нартайгаа өөрийн хүүхдүүд шиг харьцдаг нэгэн. Нөхцөл байдал нь онцгой Жунин, түүний нүдэн дээр өсөж торнисон хүүхэд байсан. 

"Дараа нь би танд нэг юм хэлнэ, та хэтэрхий их уурлах хэрэггүй шүү." Оройн хоолны аяга таваг бараг угаагдаад дуусах аж. Тэр энэ цаг хугацааг хамгийн оновчтой нь гэж үзжээ.

"Намайг уурлах вий гэж санаа зовох юу хийсэн юм?" Бугины сонирхол их хөдөлнө.

"Би дээр оршин суух гэрчилгээний хуулбарыг авчихсан." 

"Манай оршин суух гэрчилгээгээр юу хийгээ вэ?" Бугин гайхан асууна. "Чи гадаадад гарах паспорт, визээ аль хэдийн аваагүй билүү?"