[ ဘယ်ရောက်သွားတာလဲ.. ? ]
စာပြန်မလာတာကြောင့် နားနေခန်းထဲမှ ထွက်ကာ
JungKookရှိနေမည့် Studioထဲသို့
ရောက်လာခဲ့သည်။
" တံခါးလော့ခ်ချခဲ့..."
ထုံးစံအတိုင်း အခန်းထဲဝင်လာရင်
JungKookသတိပေးနေကြဖြစ်သည်။
Jiminနဲ့ရှိချိန်သာ သတိပေးတတ်ခြင်းဖြစ်သည်။
သူ့အကြောင်းသူသိသည်လေ။
" စိတ်ဆိုးစရာပါလား..."
" ကျွန်တော်ကဘာပြောနေလို့လဲ..."
" ဒါဆို...ဒီမှာဘာလုပ်နေတာ...? "
" Hyungမအားဘူးမလား...ပြန်.."
စိတ်မဆိုးဘူးဟုပြောနေသော ယုန်ဗလသည်
နှုတ်ခမ်းကြီးထော်လျက်။
" မောင်...! "
ခပ်အီအီအသံ၊ ဒါမျိုးကရှားသည်၊
နှစ်ယောက်ထဲရှိချိန်မှာသာခေါ်တာ။
" ကိုယ်..ကအလုပ်ကိစ္စChatနေတာလေ...
မောင်ကအနားမှာ...လာစနေတာကို..."
" အလုပ်ကအရေးကြီးလား...မောင်ကအရေး
ကြီးလား..."
" မောင်ကအရေးကြီးတာပေါ့..
မောင်ကအရေး ကြီးဆုံးပဲ..."
ထော်ကြီးစိတ်ချမ်းသာလျှင် ParkJimin
အေးချမ်းတာမို့ အားလုံးကပဲနားလည်ပေးကြပါတော့။
" အပြောနဲ့အလုပ်ကတခြားစီဖြစ်နေတယ်..."
" မယုံဘူးလား...ကိုယ့်ကို..."
" ဒါဆို...နမ်းဦး...စိတ်ကောက်ရတာ
မောတယ်..."
တတ်တူးတွေနဲ့လက်ကြီးတစ်ဖက်သည်
ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင် ရပ်နေသော Jiminရဲ့
ခါးသေးသေးလေးအားလှမ်းဆွဲလိုက်သည်။
" ဆိုင်လား..."
" မဆိုင်လဲနမ်း...ဒါဘဲ.."
" မ...နမ်း..တတ်..ဘူး..."
မျက်နှာနားကိုအနီးဆုံးတိုးကပ်၍
နှုတ်ခမ်းပါးတွေကိုစူးစိုက်ကြည့်ကာ ပြောလာသော
စကားသည် တစ်လုံးချင်းဆီ။
" သေချာပြီလား...Hyung..? "
မနမ်းတတ်ရင်...မောင်ပဲနမ်းမယ်လေ
မောင်နမ်းရင် အနည်းဆုံးတော့ သုံးနာရီပေါ့..
Hyungသိတယ်မဟုတ်လား.."
" ရတယ်လေ...သုံးနာရီမကလို့..
သုံးနှစ်ဆိုလဲ ကိုယ်ကအေးဆေးပဲ..
ဘာမှမလိုဘူး....JeonJungKookနဲ့သာဆိုရင်
ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်..."
YOU ARE READING
One Short 💌
Fanfictionထပ်တူကျခဲ့ပါသော အခမ်းနားဆုံးသော ချစ်ခြင်းမေတ္တာများ....။ ထပ္တူက်ခဲ့ပါေသာ အခမ္းနားဆုံးေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမ်ား....။
[October 13]🎂❤
Start from the beginning
