A Runaway Royalty (Completed)

Chapter 33

"I see..." may kausap siya sa phone. "Yeah, thanks." Nakita kong haharap siya kaya nagtago ako sa mga gamit para hindi mapansin. "I hate liars."

Nanuyo ang lalamunan ko dahil sa sinabi niya.

I hate liars

Tila nag-echo 'yon sa isip ko.

Nakita kong sinara niya ang pinto ng kwarto kaya hindi ko na muling narinig ang sinabi niya. Umalis ako sa pinagtataguan ko.

Anong ginagawa niya?

May dumagdag na naman sa isipin ko!

Kumuha ako ng tubig para uminom. Sa sofa ako nanatili para mahiga. Nakatingin ako sa itaas habang paulit-ulit na nag-iisip.

Pumikit ako sandali para makapag-isip. Hindi ko naman namalayan na nakatulog na ako.

Nagising ako sa liwanag na tumatama sa mukha ko. Dahan-dahan akong nagmulat ng mata.

Nilingon ko ang paanan ko at nakita ko si Luther na nasa paanan ko. Nakaupo siya habang natutulog, nakapatong ang ulo sa ibabaw ng backrest ng sofa.

Hawak pa niya ang paa ko habang natutulog. Dahan-dahan akong umalis para hindi siya magising. Nilingon ko ang labas at sobrang liwanag na.

Napahikab ako dahil inaantok pa rin ako. Nalipat ang tingin ko kay Luther nang nahiga siya sa sofa, halatang inaantok pa. Paalis na sana ako kaso nahuli niya ang kamay ko kaya napahiga ako sa tabi niya.

"Uh..." hindi ko alam ang sasabihin dahil niyayakap niya ako! "Late na tayo!" Ginawa kong natataranta ang boses ko.

"I know..." paos ang boses niya nang magsalita. "Kaya hindi tayo papasok... for sure, walang tao sa room. They were all drunk."

Ay, oo nga pala. Uminom silang lahat kagabi sa after party. Nandoon rin naman ako kaso bawal akong uminom! Syempre, Prinsesa ako 'no! Kahit papaano may sinusunod naman akong batas, baka mapatalsik ako sa emperyo pero why not 'di ba?

At saka, hindi rin naman uminom ang lalaking 'to kahit na gusto niya. Ewan ko ba sa kaniya, gusto niya pero hindi niya ginawa.

"Uh... okay... pero bitawan mo na ako," nakahiga na kasi ako sa tabi niya! Nakayakap pa siya sa akin.

Ang lakas ng tibok ng puso ko!

"Are you palpitating?" Halos magtaasan ang balahibo ko nang maramdaman ko ang bulong niya sa leeg ko. "Ang lakas naman ng tibok ng puso mo..."

"Dahil 'yan sa 'yo, okay? Kasi naman, huwag mo na akong yakapin!"

Narinig ko ang halakhak niya. "Me? Why?"

"Eh... ang lakas mong yumakap! H-Hindi ako makahinga!" Palusot ko at bahagya siyang tinulak para lumayo kaso pinantayan niya ang mukha ko.

Hinarap niya ako kaya nagtama ang tungkil ng ilong naming dalawa. Kinabahan ako lalo. Nadagdagan ang tibok ng puso ko dahil sa kaniya.

Iniwas ko ang mukha ko dahil pakiramdam mo sobrang pula na!

"G-Gutom na ako..." inalis ko ang kamay niya.

"Actually, ako rin..." aniya. "By the way, Cia. I have a question."

Kinabahan naman ako dahil ang seryoso niya bigla.

"Ano 'yon?"

"Uhm, about what you said last night when we're dancing..." hindi ako makagalaw sa sinabi niya. "You said, you're crushing me back? To be honest, I can't believe you. Tumatawa ka kasi... malay ko bang nagbibiro ka lang."

Ah, shit! Aksidente kong nasabi 'yon kaya dinaan ko sa tawa ngayon inaakala niyang biro. Pero hindi biro 'yon!

Hindi ko alam... pero tangina... naging crush ko na ata siya. Hindi ko na rin kayang tagalan na titigan siya o tingnan.