"မောင်တို့ဒီနေရာမှာရှိမနေသင့်ဘူး....အပြင်ကဟာတွေကရော...ဘာတွေလဲ။"
"ရဲခေါ်လို့လည်းမရဘူး......ရောက်လာရင်တောင် အခုက ညလယ်ကြီး၊ ငါတို့ပါအမှုပတ်လိမ့်မယ်။အပြင်ကိုလည်း ပြန်ထွက်လို့မရဘူးထင်တယ်။"
"မောင်တော့ရူးချင်တာပဲ။"
"ကြာညိုတို့ဒီမှာပဲ ညအိပ်လိုက်မလား မောင်။ ဟင် မနက်မှပြန်ကြရင်ရော။မနက်လောက်ဆိုမရှိလောက်ဘူးထင်ပါတယ်.......အိမ်ရောက်မှ ရဲကိုဖုန်းဆက်လည်းရတာပဲနော်။"
ကြာညို့စကားကိုမောင်ဟာခနတဖြုတ်တွေးနေလိုက်ပြန်သည်။
"အဲ့တာကတော့မဆိုးပါဘူး ဒါပေမယ့်...ဒီအလောင်းကြီးနဲ့ နံနံစော်စော်ကြီးနေရမှာ။"
"အခုတောင်...အန်ချင်လွန်းလို့။"
"မနေနိုင်ရင် နင့်ဘာသာပြန်လေ။ ငါကတော့လူသေကောင်နဲ့ပဲနေမယ် ။အဲ့သရဲလိုလို၊သဘက်လိုလိုဟာတွေနဲ့တော့မပြန်နိုင်ဘူး။"
"အဖြူရောပဲ။"
နှစ်ယောက်သားသံပြိုင်ထွက်လျက်အတိုင်အဖောက်ညီနေသည်။ကြာညိုကတော့ တိတ်တိတ်ကလေးသာ။အမြဲအနေအေးသည့်ချစ်ရသူမလို့ သူ့မှာပြုံးမိပြန်သည်။
"မောင်ကတော့ ထိုင်နေမယ်။ ဒေါ်လေးတို့လည်းထိုင်နေ။ မသိနိုင်ဘူးလေ တစ်ခုခုပေါ့၊ ဒီလောက်လူသေပြီးပုပ်နေတာ။ဘုရားစင်ကရော ရှုပ်ပွလို့၊ အပြင်ကအကောင်တွေမဝင်လာနိုင်ဘူးလို့ပြောလို့မှမရပဲ။"
"နင်ငါ့ကိုမခြောက်နဲ့နော်။"
"အာ မခြောက်ပါဘူး။ ဖြစ်နိုင်တာကိုပြောပြတာလေ။"
တူရီးနှစ်ယောက်တတွတ်တွတ်နှင့်စကားများနေရာမှပွဲကြည့်သူကားကြာညိုတို့ညီအစ်မပင်။
"အရင်ဆုံး သက်သေတွေရှာရအောင်လား ဟင်။ ကြာညိုတို့မသိနိုင်တာတစ်ခုခုများရှိမလားလို့။"
"အင်း.... လေလံအောင်တာအပြင်တခြားဟာတွေရှာကြည့်မယ်။ဒေါ်လေးက အပြင်ကစောင့်နေ ဝင်လာမှာစိုးလို့။"
"အေးပါ မြန်မြန်နော်။"
ခေါင်းတစ်ချက်သာညိတ်ပြကာကြာညိုနှင့်အတူအခန်းထဲနောက်တစ်ကြိမ်ပြန်ဝင်ခဲ့သည်။အလောင်းကိုခွကျော်လျက်မျက်နှာကို လက်ကောက်ဝတ်ဖြင့် တိုးအုပ်ထားရသည်။အနံ့ကအရမ်းပြင်းသည်။အလုံပိတ်မလို့ပိုဆိုးသည်။
JE LEEST
အင်းရေပြင်ကမောင့်ကြာညို
Romantiekဒူးအထက်ကထမီတိုတို ....ခေါက်ဓါးကလေး တချောင်းကိုကိုင်လျက်......ကြာပန်းတစည်းရင်မှာပွေ့ကာ လှော်တက်ကိုသူယူတယ်။ လှေကလေးရယ်အားချင်းမမျှ ရေစုန်ကိုအန်တု၍ မိန်းမသားတယောက်လှော်ကာရယ်။
