ANNEM KAPIDA!

653 7 3
                                    

Sabah kalktım,bi baktım bana sarılmış mışıl mışıl uyuyor elini üstümden yavaş yavaş çektim,ve hazırlanıp uyandırdım onu.

"Biraz daha uyusam?"

"Hayır Emre annem merak etçek"
Dedim hemen ayaklandı.

"Doğru çabuk yola çıkalım."

Yürüdük yürüdük yürüdük yorulduk dinlendik ve en sonunda eve vardık.Annem kapıya koşup..

"Of çok merak ettim sizi nerdesiniz yA??"

"Kütüphanede kaldık anne" dedi Emre

"Of korkuttunuz haber verseydiniz bari telefonlarınız neden kapalı?"

"Telefon çekmedi ki"dedim.

"Neyse boş verin geçti"

Kahvaltı yaptık televizyon izledik ve birden kapı çaldı. Gelen bir kadındı.
"Asya burda mı?"
dedi.
Ben koltukta oturuyordum onları dinledim.

"Evet burda. siz kimsiniz?"

"Ben,ben..."

"Evet siz?"

"Ben onun annesiyim"

Dondum kaldım buz kesmiştim. Emre geldi
"Asya! Asya! İyi misin?"

Cevap vermedim çünkü donmuştum gerçek annem kapıdaydı ve beni soruyordu. Ağlayarak

"İyi değilim! İyi değilim!"
Dedim ve kapıya koştum. Baktığımda oradaydı. Gerçekten oydu.
"Asya!"
diye bana sarıldı. Tepki vermedim dondum kaldım.

"Kızım seni çok özledim!"
Ona baktım ve sert bir sesle

"Bana,bana kızım deme!"

"Ne?"

"Git burdan"

"Seni almadan biryere gitmem"

"Beni alamıyacaksın ben burdayım burası benim evim!"

"Kızım bak..."
Kapıyı yüzüne kapattım ağlayarak odama koştum.
Ardımdan Emre geldi.

"Asya, Asya gelebilir miyim?"

"GEL!"

"Asya iyi misin?"

"Sence?"

"Üzülme bitanem geçecek merak etme"

"Kaç yıldır kayıp annem gelmiş kapıya dayanmış nasıl ağlamayayım?"

"Haklısın,haklısın..."
(Sessizlik)

"Bana bak güçlü ol burası güvenli. Bak benim babam da beni bırakıp gitti ben 5 yaşındayken...7 Yıl sonra geldi kapıya dayandı. Beni istedi. Annem vermedi. Dava sonucunda kurtulduk ondan."

"......"

"Üzülme birtanem yanındayım"
Dedi ve yanağıma tatlı bir öpücük kondurdu. İçimde kelebekler uçuştu sanki. Çok güzeldi gerçekten. Annem geldi içeri. Koşa koşa bana sarıldı.

"Asya ağlama lütfen bak gitti daha gelmicek merak etme.."

"Tamam annecim senin için..."

Akşam oldu uyudum ve yatağıma girdim. Bu gün olanları sorguladım. Hala garip geliyordu bana. Gerçek annemi görmek ve onu kovmak gerçekten çok kötüydü...

~Bölüm 6 sonu~

İmkansız Hayat 1Where stories live. Discover now