ေနဝင္ဖ်ိဳးဖ်အခ်ိန္...
ေမွာင္ရိပ္သန္းေနၿပီျဖစ္ရာ အိမ္တိုင္းနီးပါး ေရနံဆီမီးခြက္မ်ား ထြန္းညႇိထားၾကေလၿပီ။
မွန္မီးအိမ္ေလးထြန္းထားသည့္ ႏွစ္ထပ္ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ႀကီး၏ ဧည့္ခန္းတြင္း၌ တယ္လီဖုန္းသံက က်ယ္ေလာင္စြာျမည္ဟည္းလာသည္။
တယ္လီဖုန္းသံေၾကာင့္ ထမင္းခူးခပ္ျပင္ဆင္ေနသည့္ ဦးဖိုးဝတုန္တက္သြားရ၏။
တစ္ဆက္တည္းမွာပင္ တစ္ဖက္မွဖုန္းေခၚေနသူက မည္သူမည္ဝါျဖစ္မွန္းသိေနသည့္အခါ ေၾကာက္လန႔္စိတ္က အ႐ိုးထဲထိစိမ့္တက္လာရေတာ့သည္အထိ။
ဤတယ္လီဖုန္းက ညေန႐ုံးဆင္းခ်ိန္ကတည္းက လာေနသည္မွာ သုံးေလးႀကိမ္ရွိေလၿပီ။
စက္ရွင္မင္းႀကီးႏွင့္ စကားမေျပာရမခ်င္း ဆက္ေနမည့္သေဘာရွိသည္မို႔ ဦးဖိုးဝတစ္ေယာက္ ဘုရားတေနရ၏။
မတတ္ႏိုင္ပါေလ...
တယ္လီဖုန္းမကိုင္မိျပန္လွ်င္လည္း အျပစ္တစ္ခုျဖစ္ေခ်ဦးမည္။
ဦးဖိုးဝ သက္ျပင္းခ်လိုက္ရင္း တယ္လီဖုန္းခြက္ကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ကာ
" ဟုတ္ကဲ့ ဖိုးဝေျပာေနပါတယ္ "
" ေအး သားေမာင္ေရာ ျပန္ေရာက္ၿပီလား "
ထင္သည့္အတိုင္းပင္ တစ္ဖက္မွ ေဒၚအုန္းခင္အသံကို ၾကားလိုက္ရ၏။
" အဲ အဲ ဟို ျပန္မေရာက္ေသးပါဘူး မမခင္ "
" ဘာ အခုထိလား "
ေလလႈိင္းထဲမွ ေဒါသသံက လြန္စြာအားျပင္းစြာ ႐ိုက္ခတ္လာ၏။
" ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့ "
" ေနပါအုံး ႐ုံးဆင္းခ်ိန္ကျဖင့္ အေတာ္ၾကာလို႔ မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီေလ အခုထိမေရာက္ေသးတာလား "
" ဟုတ္ပါတယ္ မမခင္"
" အရင္ရက္ေတြကေရာ..."
" ဗ်ာ... "
" ဪ ကဲ ဖိုးဝရယ္ မင္းမွာလဲ တုံးအ တတ္ရန္ေကာ အရင္ရက္ေတြလဲ သည္လိုပဲ အိမ္မကပ္ဘူးလား ဘယ္အခ်ိန္မွျပန္လာသလဲ ဒါကိုေမးေနတာ "
ŞİMDİ OKUDUĞUN
အမောင် / အေမာင္ ( Completed )
Tarihi KurguCover- edited from google Start Date -22.4.22 End Date- 22.3.23 အနံ့သင်းတဲ့ သဇင်မင်းကမှ ပန်းထင်သလား မထင်ပါနဲ့ အဲလိုမထင်ပါနဲ့ အနံ့မဖက်တဲ့ သပြေခက်ကလဲ ပန်းတစ်မျိုးပါလေ ဖိုမချစ်ခြင်းမှ ချစ်ခြင်းမည်တာမဟုတ်ဘဲ ရုတ်တရက်ဆန်စွာဖြစ်လာတဲ့ လိင်တူကြားကမေတ္တာကလဲ...
