SOKAĞIN DANSI

15. Bölüm "İhanet"

Tıpkı peşimde olan adamlar gibi. Tıpkı beni bıçaklaması için o adama götüren adamlar gibi ve tıpkı balkonumun altına gelen adam gibi...

Korkum en çıplak haliyle gün yüzüne çıkmaya hazırlanırken çığlık atmamak için kendimi zor tuttum. Peşimdeki adamlar Kartal'ı öğrenmişler, benim yüzümden tehdit edeceklerdi.

Kesik nefeslerimin arasında yüzüm bembeyaz olunca Rüya korkuyla, "Noldu?" Diye sordu ve baktığım yere baktı. "O adamlar da kim?"

Sesimi bulabildiğimde titreyerek, "O adamlar..." Diye kekeledim. "Peşimdeki adamlar Kartal'a zarar verecekler."

Kartal'a yardım edebilmek amacıyla öne doğru atılınca Rüya kolumdan tutup gizlendiğim yerden çıkmamı engelledi. "Yalnız Kartal ona zarar verecekler diye hiç de korkuyor gibi durmuyor."

Rüya'nın sözlerinin neden olduğu bir ürpertiyle dikkatli bakışlarımı Kartal'ın yüzünde gezdirdim. Kaşları çatık, yüz ifadesi olabildiğince kendinden emindi ve yüzünde korkunun esamesi okunmuyordu.

Kartal motosikletten indiğinde yanına gelen iki adama tiksintisini belli ederek motosikletini işaret etti. "Motosikletime dokunanın üzerinde kayarım."

İki adam itaatkâr biçimde başını sallayıp, "Sen nasıl istersen abi." Deyince az daha küçük dilimi yutacaktım.

O adamlardan korkmadığı gibi bir de onları tehdit etmişti!

Adamlardan biri az ilerideki arabayı işaret edip, "Sezgin Bey sizi bekliyor." Deyince Kartal'ın dudakları keyifle kıvrıldı ve adama bir şey demeden işaret ettiği arabaya ilerledi.

Kartal yaklaşınca o arabanın şoför koltuğunda oturan, yine siyah takım elbise giymiş bir adam arabadan inip Kartal'a arka koltuğun kapısını açtı. "Buyurun efendim."

Kartal bir kez daha sessizliğini korurken tereddütsüzce arabaya bindi.

Kartal'ın arabaya binişini izlediğimde zaman donmuş gibiydi. Etrafımı saran tüm sesler birer birer kulaklarımdan silindi ve bana kalan yalnızca kalp atışlarımın sesini duymak oldu.

Korkunun sesini duyuyordum. Hayal kırıklığının, ihanetin sesini...

Birdenbire midem bulandı ve bedenim, gördüklerimin dehşetine titreyerek karşılık verdi. Kartal bir mafyanın arabasına biniyordu. Kartal bir mafyanın arabasına onlardan biriymişçesine rahatlıkla biniyordu.

İşte şimdi gerçek tüm çıplaklığıyla gözlerimin önündeydi!

Kartal onlardan biriydi, onların adamıydı. Karanlığı, cesareti, rahatlığı... Onlardan aldığı özgüvenle birleşiyordu ve her şeyi bir adım ötesindeymiş gibi öngörebilen gizeminin sebebini ortaya çıkarıyordu.

Belki de... Belki de Kartal, beni izlemek için etrafımdaydı. Mafyanın görünmeyen gözleri, Kartal'ın gecenin zırhından bile koyu olan simsiyah gözleriydi.

İhanet, ağzımda kekremsi bir tat bıraktığında ağzıma safra geldiğini anladım. Kusmak üzereydim. Ama en çok kalbimi kusmak istiyordum.

Kartal'ın bana olan yaklaşımı, tutkusuyla ayaklarımı yerden kesmesi, bana âşıkmış gibi davranması... Tüm bunlar beni elinde tutmak için birer bahanesiydi ve genç kız saçmalıklarına kapılan aptal bendim.