"Sinong may sabi?" tanong ko nang nilingon siya.
"Narinig ko lang uh... kay Lola noong nakaraan," sabay iwas niya ng tingin at payukong sumandal sa barandilya suot ang kanyang mahabang puting bestida.
Ibinalik ko ang tingin kay Arkaine. Ang mga kasambahay ay hinahakot na ang kanyang bagahe palabas.
"Baba tayo," ani Ayeselle at hinawakan ang aking pulso.
Nagpatianod ako sa kanyang plano lalo na't lumalabas na rin si Arkaine. Huminto ako sa may pinto habang si Ayeselle ay tinakbo ang distansyang namamagitan sa kanila ni Arkaine.
I watched how her white dress danced along with her soft hair. The sunlight welcomed her outside. Deritso ang yakap niya kay Arkaine nang mahigpit.
I saw how Arkaine whispered things. Tumango si Ayeselle at mukhang naiiyak na. Nanatili akong nakatayo at tahimik silang tinitingnan.
Noong humiwalay si Ayeselle ay mabilis siyang nagpunas ng luha, pilit na ngumiti kahit malungkot ang mapupungay na mga mata. Arkaine glanced at me. I raised my hand lazily and wiggled my fingers.
"Come here, Ashtraia. Stop being a bitch," si Arkaine.
Naibuga ko ang tawa.
"Taas ng pride..." nangingiting si Ayeselle nang lingunin ako.
I rolled my eyes. Nanatili akong nakatayo kahit na silang dalawa na ang nakatingin sa akin.
"Come on, Ashtraia!" si Ayeselle na hindi na napigilang lumapit at hinila ako.
I groaned. Itinulak niya ako papalapit kay Arkaine kaya wala akong nagawa kundi ang yumakap.
"Laureen..." she whispered meaningfully.
"Laurice," pagtatama ko.
Ganoon na ba siya kagalit sa akin na nakalimutan niya. Humiwalay din naman kami sa isa't isa. Isinuot niyang muli ang shades at pumasok na sa nakahandang sasakyan.
"Take care, Arkaine," si Ayeselle na kumakaway.
Bukas ang bintana ng kanyang kotse kaya nakita namin ang pagngiti niya ng kaonti. Laureen...
My eyes slowly widened when I realized what she's talking about. The car started moving. I gasped. Is that true?!
But who's—Natigilan ako nang may naisip muli. Nilingon ko si Ayeselle na nakatingin pa rin sa kotse na umaalis.
What.... the... fuck! She gave me an idea!
Hindi na nawala sa aking isip ang sinabi ni Ashtraia. Sino sino ang nakakaalam? Ako pa ba? Alam din ba ni Ayeselle? How about Lola? And...
"Why are you here?"
Drystan sat infront of me. The smug he's wearing as a crown will always serve as his confidence. He's always proud and intense. Kahit pa alam mong miserable ang kalagayan niya ngayon.
I smirked back to equal his intensity. I can feel the sarcasm the way he smirked at me.
Hindi ko alam kung ano ang nararamdaman ni Drystan sa pamilya namin ngayon ngunit isa ang sigurado. He's mad at us. He hated us.
"Convince your brother to take the opportunity," I declared.
Kakaupo pa lang, ang deritso kong sinabi ay nagpahalakhak sa kanya. The fierce in his eyes doubled. Kahit ang ngising suot ay nagiging delikado na. Para bang hindi ako makakalabas ng buhay dahil susunggaban niya ako ano mang oras.
"Crazy Ferrarins..." he said like it was a curse.
Humalukipkip ako. My grandmother rob that opportunity to Draven and I'm giving it back. That scholarship is for him. He's skilled.
Chapter 21
Start from the beginning
