Όταν μπαίνουμε μέσα, καθομαστε και το μέρος μοιάζει έρημο. Μια ηλικιωμένη κυρία περπατά προς το τραπέζι και μας δίνει τα μενού μας. Ο Χαρρυ καταλήγει στο να παραγγείλει ένα χάμπουργκερ με πατάτες τηγανιτες και παιρνω και εγω το ίδιο.
"Ωραίο ε;" ρωτάει καθώς τρώω την πρώτη μου μπουκιά, γνέφω καταφατικα και σκοπίζω το στόμα μου. Το φαγητό ηταν πεντανόστιμο και έχουμε καθαρίσει τα πιάτα μας. Η διαδρομη πισω στην εστια είναι χαλαρη και μιλαω στον Χαρρυ για την πολη στην οποια μεγαλωσα το Richland, μου λεει ότι δεν την εχει ξανακουσει. Δεν χανει και τιποτα, η πολη είναι μικρη και ολοι κανουν τα ιδια πραγματα και κανεις ποτε δεν φευγει. Εκτος από εμενα, δεν προκειται να ξαναγυρισω πισω. Εκεινος, δεν μου λεει και πολλα για τον εαυτο μου, αλλα ελπιζω ότι θα το κανει συντομα. Είναι πολύ περίεργος για την παιδική μου ηλικα και συνοφρυεται όταν του αναφερερω το προβλημα του πατερα ου με το αλκοολ. Του το ειχα αναφερει ξανα καθως μαλωναμε αλλα αυτή την φορα με περισσοτερες λεπτομερειες. Τα μακρια του δαχτυλα σχηματιζουν κυκλους στο ποδι μου καθως οδηγει και στενοχωριεμαι όταν βλεπω την πιδακιδα του πανεπιστημιου ότι φτασαμε πισω στις εστιες.
"Περασες ωραια? " τον ρωταω. Νιωθω πολύ πιο ανετα μαζι του τωρα, απ'ότι μερικες ωρες πριν. Ξερω ότι μπορει να γινει καλος, όταν προσπαθει.
"Ναι, περασα ωραια παραδοξως" ακουγεται εκπληκτος. "Θα σε πηγαινα μεχρι το δωματιο σου αλλα θελω να αποφυγω τις "20 ερωτησεις" με την Στεφ " χαμογελαει και γυριζει το σωμα του στο πλαι για να με αντικρισει.
"Δεν πειραζει, θα σε δω αυριο" του λεω. Δεν ειμαι σιγουρη εάν θα πρεπει να πλησιασω για να τον φιλησω ή όχι. Ανακουφιζομαι όταν τα δαχτυλα του παιρνουν μερικες τουφες από τα μαλλια μου και τις βαζει πισω από το αυτι μου. Ακουμπαω το προσωπο μου στο χερι του και εκεινος πλησιαζει πανω από το διαχωριστικο σκυβοντας να με φιλησει. Ξεκινα σαν ένα απλο και απαλο φιλι, αλλα νιωθω να ζεσταινει ολο μου το σωμα και χρειαζομαι κι άλλο. Ο Χαρρυ αρπαζει τον ωμο μου και με τραβαει για να με βοηθησει να σκαρφαλωσω πανω από το διαχωριστικο. Γρηγορα υπακουω και βρισκομαι στην αγγαλια του, καθενα από τα ποδια μου στην δυο πλευρες του. Νιώθω το καθισμα να βυθιζεται λιγο προς τα πισω, δινοντας μας περισσοτερο χωρο καθως ανεβαζω λιγο την μπουζα του για να περασω το χερι μου από κατω της. Το στομαχι του είναι σκληρο και το δερμα του καυτο.
Η γλωσσα του μαλαζει την δικη μου και τυλιγει τα χερια του γυρω από την πλατη μου σφιχτα. Το αισθημα είναι σχεδον οδυνηρο, αλλα είναι κατι που ευχαριστως θα υπεμενα αμα είναι να βρισκομαι τοσο κοντα του. Βογγαει μεσα στο στομα μου καθως τα χερια μου μετακινουνται πιο ψηλα, μεσα από την μπλουζα του. Μ'αρεσει που μπορω να τον κανω και εγω να βογγαει, που εχω αυτή την επιδραση πανω του. Η στιγμη διακοπτεται από τον ηχο του κινητου μου.
After - part 29
Magsimula sa umpisa
