Alaz ağa karşısındaki güzel kadına bakarak iç çekti.
"Sonunda bedewiya min.. " Dedi kimsenin duymayacağı bir fısıltıyla.
"Sonunda, delalemin.. sonunda kavuştuk. Sen bana geldin."
~•••
ılık bir duş alırken içeriye o girdi. üstündekileri yavaşça çı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Alaz Bars..
(Alazcım ne yapıyorsun canm?)
Kendi ellerimle yaptığım pastayı masaya koyarken gülümsedim.
Bu gün Alaz'ın doğum günüydü..
Ayağımdan tutunarak kalkan Arjin ile gülümsemem büyümüştü. 8 aylık olmuştu, yürümese bile destek alarak kalkmayı biliyordu. Arjin'i kucağıma alırken kapı çalınmıştı, kapıya koşarak açtığımda Asrın gülümseyerek içeri girmiş Arjin'i görür görmez yanaklarını sıkmaya başlamıştı.
"Oyş, amcasının birtanesi," diyerek Arjin'i kucağına aldı.
"Ya, bana da bırak!" Diye bağırarak arkasından Asel girmişti. Onlara gülerek bakarken elinde hediye ve süs eşyaları ile giren Yalçın bana bakarak gülümsemişti.
"Hoşgeldin," diyerek yol açtım ona. Hafifçe başını sallayarak içeri girdi.
"Canım." Diyerek bana sarılan Naz'a karşılık verdim. "Özlemişim."
"Bende," dedim hevesle kelimeyi uzatarak. "Hoşgeldin, geç içeri." Dediğimde kafa sallayarak içeri geçti.
"Abim, hiç sarılmıyorsun bana." Dedi Azad abim küskün bir tavırla. Evet onu da çağırmıştım çünkü bir zamanlar Alaz ile çok iyi arkadaşlardı. Çocukluk arkadaşıydı onlar. Doğum gününde Azad abimin olmasından çok mutlu olacağını biliyordum. Aslında Alaz'ın annesini de çağırmak istemiştim, ama ikizler babalarının sözünden çıkmayacağını ve gelemeyeceğini, boşuna çağırmamamı söyleyince vazgeçmiştim.
"Abilerin en güzeli, gel buraya." Diyerek kendime çektim abimi. Parmak uçlarımda boynuna sarılırken saçlarımın arasına öpücük kondurdu.
"Özlemişim, küçük.." dediğinde gözlerim dolmuştu. Bunu hep küçükken başıma bir bela aldığımda derdi. O günleri çok özlemiştim.. gülerek yanağına bir öpücük kondurdum. Oda burnumun ucundan öpmüş ve belime sarılmıştı. Birbirimizden ayrılmadan içeri geçerken hâlâ gülümsüyorduk.
"Ee abim nerde kaldı?" Diye sordu Asel. O sırada Asrın ve Yalgın Arjin'le oynuyorlar, yüzlerini şekilden şekile sokuyorlardı. Onun bu hallerine gülerek Asel'e cevap verdim.
"Gelir birazdan, işten çıkmıştır." Asel kafa salladığında bizde abimle bir koltuğa oturmuş ve sohbet etmeye başlamıştık.
Ne kadar zaman geçmişti bilmiyorum.. masanın etrafında hepimiz oturmuş sessizce bekliyorduk. Alaz hâlâ gelmemişti. Arjin uyumuştu. Mumları söndürmüştük. Kaç defa aramıştım, hepimiz aramıştık, ama açan olmamıştı.
