Alaz ağa karşısındaki güzel kadına bakarak iç çekti.
"Sonunda bedewiya min.. " Dedi kimsenin duymayacağı bir fısıltıyla.
"Sonunda, delalemin.. sonunda kavuştuk. Sen bana geldin."
~•••
ılık bir duş alırken içeriye o girdi. üstündekileri yavaşça çı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar..
Yüzüme çarpan nefesler, küçük küçük parmak dokunuşları..
Uzun zaman sonra huzurlu uyanmıştım. Ama hâlâ gözümü açmamıştım çünkü halimden gayet memnunum.
Ne ara yatak odasına gelmiştik bilmiyordum, bildiğim tek şey uyandığımda yüzümdeki küçük belli belirsiz parmak dokunuşlarıydı. Aslında çoktan uyanmıştım ama Alaz'ın bu zevki biraz daha çıkarması için zaman vermiş, onu rahatsız etmemiştim.
Tamam.. bunu benim de hoşuma gittiği için yapmış olabilirim.
Yüzüme çarpan nefesleri yakınlaşmaya başlarken nefesimi tuttum. Umarım kalbimin deli gibi çarptığını duymazdı. Nefesleri boynumdan yavaşça kulağıma çıkarken, hafifçe dudaklarını boynuma koyarak soluklanıyordu. Onu tanmasam küçük küçük öptüğünü anlamazdım bile.
Kulağıma geldiğinde durmuş, belimdeki ellerini yavaşça yukarı çıkartmıştı. Nefes almayı unutmuştum..
"Hayır, aksine hoşuma gitti." Kafamı yana çevirip ona baktığımda gamzesini göstererek sırıtıyordu.. elimi uzatıp gamzesine dokunsam ne olurdu?
"Dokunabilir miyim?"
"Ne?" Dedi hızla kaşlarını çatmıştı. Hayır, hayır.. yanlış anlamıştı.
"Yani, gamzene. Dokunacağım şey gamzen. Gülünce yani dokunacaktım. Yani öyle değil." Saçmaladığmı fark edince elimi yüzüme bastırarak ofladım.
"Berbat bir gün." Diye söylenirken Alaz'ın kahkahalarını duymazdan gelmeye çalışıyordum.
"Dokunabilirsin, yani gamzeme." Dedi beni taklit ederek. Sinirle üstümden onu itip lavaboya koştuğumda hâlâ arkamdan gülüyordu.
>.<
Arjin'e mama yedirirken bir yandan da Alaz'ı izliyordum. Düşünceli gözüküyordu, yemeğini yiyordu ama neresine yiyordu belli değildi sanki. Eminim ki dün geceyi düşünüyordu.
Şuan Arjin olduğu için konuyu açmıyordu, ama Arjin uyuduktan sonra konuyu açacağından adım gibi emindim. Kaçmak için ne kadar yol arasam da en sonunda bu konuşmayı yapacaktık. Bunun kaçışı yoktu. Malesef.
