သည်မောင် လက်ခုပ် တီးပါ့မယ် ( သည္ေမာင္ လက္ခုပ္ တီးပါ့မယ္)

၂၅

"အအေးဓာတ်ကဲလာပြီနော် တစ်ခေတ်မောင်...."

"ဟုတ်ပဗျာ....နေ့လည်က အပူကြီး ပူနေခဲ့ပြီးတော့...."

တစ်ခေတ်မောင်က မကျေနပ်သလိုဆို၏။

"နွေးနွေးထွေးထွေးလေး ဝတ်ထားသင့်တယ်....ငါ့ခြုံထည်လေး ယူထားမလား...."

"မဟုတ်တာဗျာ...ကျုပ်လို အညာသားလူကြမ်းကြီးအတွက် သည်လောက် အအေးဓာတ်က ဘာမျှမဟုတ်ပေါင်....ရွာမှာ ရှိစဥ်အခါကဆိုရင် ပူပူအေးအေး ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ် လုပ်ရတာပဲဗျ....နားရတယ်မှ မရှိတာပဲ...."

ထွင်းအက္ခရာ တစ်ခေတ်မောင်အား ဂရုဏာသက်သကဲ့သို့ ငေးကြည့်မိသည်။ မည်မျှ ခက်ခဲပင်ပန်းခဲ့လိမ့်မလဲဟု တွေးရင်း ရင်ထဲ တဆစ်ဆစ်နာကျင်နေလျက်။ သို့ပေမဲ့လည်း သူအားတင်းကာ ပြုံးထားလိုက်သည်။ သူသာ တစ်ခေတ်မောင်အား ဂရုဏာသက်မိနေပါလျှင် တစ်ခေတ်မောင် အနေရခက်ပေလိမ့်မည်မဟုတ်လား။ တစ်ခေတ်မောင်မှာ သူ့ရှေ့ဆိုလျှင် လွန်စွာ သန်မာချင်သူဖြစ်၏။ သူ့ကိုသာ အားကိုးတကြီးရှိစေချင်သူဖြစ်သည်။ သို့ကြောင့် ထွင်းအက္ခရာမှာ တစ်ခေတ်မောင်အား ပေါ်ပေါ်တင်တင်သနားစိတ်ဝင်ဖို့ရာ မချင့်မရဲရှိလှ၏။

"အခုတော့ဖြင့် မင်းက မြို့ကြီးသားလုံးလုံးဖြစ်လာပြီလေ...ဒါတင်မက ငါတို့အငြိမ့်အဖွဲ့ရဲ့ လူပြက်ကလေးတစ်ဦးဖြစ်လာခဲ့ပြီ....ဂရုတစိုက်နေဖို့ မမေ့လျော့လေနဲ့....."

"အစ်ကိုထွင်းက ကျုပ်ကို သည်အငြိမ့်အဖွဲ့ရဲ့ လူပြက်ကလေးတစ်ဦးအနေနဲ့ပဲ စိတ်ပူလေသလား...အစ်ကိုထွင်းရဲ့ ချစ်သူတစ်ဦးအဖြစ်နဲ့ရော စိတ်မပူပေဘူးလား...."

"အို...."

ထွင်းအက္ခရာမှာ တစ်ခေတ်မောင်အား ဖျက်ခနဲ မျက်နှာလွှဲမိသည်။ တစ်ခေတ်မောင်၏ စကားရေလည်မှုကြောင့် သူ့မယ် ရှက်ရွံ့နေဖို့သာ တတ်နိုင်ပေတော့သည်။ ဒါနဲ့ပဲ သူ့ကိုယ်သူ အညာသား လူရိုးကလေးပါဟု တတွင်တွင် ပြောနေသတဲ့လား။ အညာသားလူရိုးကလေးက သည်လောက်ပဲ စကားတတ်မတဲ့လား။

"ဖြေလေဗျာ....ချစ်သူတစ်ဦးအနေနဲ့ရော စိတ်မပူပေဘူးလားလို့...."

မျက်နှာလွှဲနေသော အစ်ကိုထွင်းအား အတင်းပင် စူးစိုက်ကြည့်ကာ မေးမိသည်။ အစ်ကိုထွင်း ရှက်နေလျှင် သူအသည်းယား၏။ ရှက်ရဲနေသော အစ်ကိုထွင်း၏ မျက်နှာကလေးအား သူတစ်ဦးတည်းသာ မြင်တွေ့ခွင့်ရှိသည်မို့ ဂုဏ်ယူ၍မဆုံး။ အခြားသူများရှေ့ဆိုလျှင် အစ်ကိုထွင်းဟာ လွန်စွာ တည်ငြိမ်ရင့်ကျက်သူဖြစ်လင့်ကစား တစ်ခေတ်မောင်ရှေ့ရောက်လျှင်တော့ ရှက်ရွံ့တတ်သူကလေးဖြစ်မှန်းမသိဖြစ်သွားတတ်သည်လေ။