Το παιχνίδι του Δράκου

Κεφάλαιο 1

<<Μια φορά και έναν καιρό υπήρχε μια όμορφη πριγκίπισσα με εβένινα, μαύρα μαλλιά και πανέμορφα, αμυγδαλωτά, γαλαζοπράσινα μάτια. Ζούσε μακριά στην χώρα των παραμυθιών. Και το όνομα της ήταν Λένα...>>

1994

<<Σπρώξτε, κυρία Χατζή! Σπρώξτε!>>
Τα λόγια του γιατρού έφτασαν σαν βοή στα αυτιά της γυναίκας. Η Χρύσα πήρε μια βαθιά ανάσα, υπακούοντας. Συγκέντρωσε όση δύναμη της είχε απομείνει στο μικροσκόπιο της σώμα και σφίγγοντας το χέρι του άντρα της, άρχισε να σπρώχνει ξανά, ουρλιάζοντας δυνατά. Το κεφάλι της βούιζε. Τα μάτια της θολά από δάκρυα, ίσα ίσα που έβλεπαν απέναντι. Ένιωθε τις αλμυρές σταγόνες ιδρώτα να κυλούν από το μέτωπο στον λαιμό της. Κάποιες μπλέχτηκαν μαζί με τα δάκρυα και κατέληξαν στο στόμα της, νιώθοντας την γεύση τους. Ο πόνος την είχε παραλύσει. Είχαν περάσει περίπου δύο ώρες από την έναρξη του τοκετού και πέντε από την ώρα που τις έσπασαν τα νερά. Κάθε κύτταρο του κορμιού της είχε παραλύσει. Ένιωθε έτοιμη να καταρρεύσει από λεπτό σε λεπτό.

Ένιωσε ένα χάδι στα μαλλιά της και ένα γλυκό φιλί στο μέτωπο της, που σκούπισε τις νέες σταγόνες που ετοιμάστηκαν να τρέξουν.

Γύρισε και τον κοίταξε. Το καθησυχαστικό του βλέμμα την χαλάρωσε. Βέβαια η ρυτίδα ανάμεσα στα φρύδια του φανέρωνε την αγωνία του.

Ο Σταμάτης στεκόταν δίπλα της και υπέμενε στωικά το γέρο σφίξιμο στο χέρι του. Κάθε λίγο έδινε και από ένα φιλί στην γυναίκα του, ένα χάδι, έναν λόγο παρηγοριάς, της σκούπιζε τα δάκρυα και τον ιδρώτα. Όπως και σε όλη την διάρκεια των πέντε ετών του γάμου τους παρέμενε βράχος δίπλα της, κοιτώντας την πάντα με την ίδια λατρεία όπως και έξι χρόνια πριν.

Η ιστορία τους αν και απλή ήταν ρομαντική, περιφραγμένη από έρωτα και αγάπη.

Η Χρύσα προερχόταν από μια φτωχή πλην τίμια οικογένεια της Βόρειας Ελλάδας. Ζούσε στο χωριό της με τους γονείς και τον αδελφό της. Ο πατέρας της μια ζωή στο μεροκάματο, προσπαθούσε να τα φέρει βόλτα, ενώ η μάνα της με διάφορες δουλειές του ποδαριού έφερνε και κανένα χαρτζιλίκι.

Όταν μπήκαν στην εφηβεία βγήκαν και αυτοί στο μεροκάματο. Ο Ευθύμης όμως, ο αδελφός της, ήταν έξυπνο παιδί, μελετηρό, που έπιανε τα γράμματα. Και οι γονείς τους κατανοώντας το, τον ενθάρρυναν να δώσει εξετάσεις για το πανεπιστήμιο.