SÖZLEŞME

Bölüm 1 |Süpriz|

"Ortaklarımızdan biri olan Karan Holdingde on ay boyunca çalışmanı istiyorum. Benim uygun gördüğüm pozisyonda çalışıcaksın."

Tam ağzımı açıp konuşucakken babam buna izin vermeyip konuşmasını devam ettirdi.

"Neden bunu yapayım diyceksin sen sormadan ben söyliyim. Ben artık yaşlandım ve senin artık işlere dahil olmanı istiyorum ama bir anda tepeden başlayamazsın. Görmen lazım, tecrübe edinmen lazım. Staj gibi düşün bunu."

"Peki ya istemezsem" 

Portakal suyundan bir yudum alıp yavaşça gözlerimin içine doğru baktı.

"Sana sunduğum ve sunacağım tüm imkanları her şeyi kaybedersin."

Ağzım şaşkınlıkla açılırken ciddi misin dercesine bakış attım ama beni umursamadan kahvaltısını yapmaya geri döndü.

Bu sırada görevlilerden biri önüme bir dosya koydu.

"Kararını bu gün içerisinde haber ve eğer olumlu olursa 1 aya işe başlıycaksın." 

Babam hariç masadaki herkes bana bakıyordu. Sakinliğimi korumaya çalışarak derin bir nefes aldım. Yüzüme sahte bir gülümseme yerleştirip ayağa kalktım.

"Hepinize afiyet olsun."

Nefret ediyordum sürekli bana bunu yapmasından aslında seçenek sunuyor gibi görünüyordu ama yaptığı tek şey kendisine bağımlı hale getirmekti.

İstemiyordum ne onu şirketinde çalışmak ne de ortak bir şirkette çalışmak daha fazla ona bağımlı olmak istemiyordum.

Ama şu zamana kadar kendi başıma hiçbir şey yapmamıştım. Hiçbir deneyimim yoktu. Sudan çıkmış balık gibiydim. Aslında kendi kendimi bu duruma sokuyordum.

Babama değilde aslında kendime kızdığımı fark ettim.

"İlgi nereye?" Peşimden koşarak gelen Deniz'e aldırış etmedim.

"Biraz yanlız kalmak istiyorum. Sen kahvaltını yap akşam yemekte görüşürüz."  Bu sırada hizmetlinin uzattığı montumu giyip dışarı çıktım.

Ne yapıcaktım?  Zaten imzalamam dışında seçeneğim yoktu.

Arabayı çalıştırıp sürmeye başladım.

•••

Deniz'den gelen mesaj ve aramaları yok sayarak telefonumu çantaya attım ve önümdeki mojitoyu kafama diktim.

Elimle barmene yenilemesi için işaret yaptım.

Tüm gün arabayla şehri turlamıştım sahil kenarına gitmiştim bir ara kumsala oturup denizi izlemiştim.

Şimdiyse burdaydım şehrin dışında bir barda. Kalabalık ama sakin bir yerdi. Arkada yavaş bir müzik çalarken insanların sohbet sesleri vardı.

Bense tek başıma burda oturmuş içiyordum.

Nedense biraz yanlız kalıp hayatımı gözden geçirmek istemiştim. Şu zamana kadar İlgi Demirol olarak her şeyi başarmıştım. Asla İlgi olarak başaramamıştım.

Önüme gelen kokteyli hiç beklemeden tekrar içmiştim.

Barmene el işareti yaptım.

"Biraz hızlı gitmiyor musunuz?" Sorusuyla kafamı hayır dercesine salladım.

"Yine aynısından mı?"