🌞 GERİZELLAM🌙

Öğrenilen gerçekler 🌞

"Rujjun güzelmiş," diye alayla konuşmuştum. Onları duyduğumu anlamış olmalıydı çünkü gözlerinden geçen duygu değişimini görmüştüm. İlk önce şaşırmış sonrada endişeye kapılmıştı. Deli gibi korksun istiyordum ama ne kadar yılan bir kız olduğunu sadece bakışlarından bile fark edebiliyordum.

"Taksi çağırıyorum," diyerek çantasından çıkardığı telefonu kulağına dayadı Aras ama hızlıca onu durdurdum.

"Yürüyerek gitsek... Hava almış olurum, ayrıca seninle konuşmak istediklerim var," tuhafça kafasını sallayınca "O zaman kıyafetlerini alıp geleyim," dedi ve bir şey dememi beklemeden yanımızdan ayrıldı.

"Aras'a bir şey söylemeyi aklından bile geçirme!" Royem'in sesiyle gülümseyerek ona dönmüştüm.

"Geç kaldın çünkü çoktan aklımdan geçti,"

"Konuşursan pişman olursun,"

"Neden? Bu sefer kendini değil de beni mi dövdürtürsün?" gülmüştü. Şeytan diyor tam burnuna isabet edecek bir yumrukla burnunu kır! Sonra ameliyat olmak zorunda kalsın ve beynine kadar sokulan sargı bezlerini çıkarırken acısına dayanamadan geberip gitsin!

"Aras'ın sana inanacağını mı sanıyorsun?" Utanmaz bir halde yüzüne yapışıp kalan sırıtışı daha da genişledi. "Aras, sevmediği kıskanç bir çocuğun lafına mı inanacak yani?.. Çok komiksin tatlım ya. Merak ediyorum da, Aras'ın seni sevdiğini falan mı düşünüyorsun?" ellerimi sıkarak sakin kalmaya çalışmıştım

"Aras beni sevmiyor, biliyorum... Ama bence çok sevinme Royem, çünkü inan bana seni de sevmiyor. Sadece öyle olduğunu sanıyor ama senin gerçek yüzünü görünce her şeyi fark edecek. Ona anlatacağım. Benim hakkımda söylediklerin umrumda bile değil ama kendini dövdürtüp ardından onu arayıp yanına çağırdığını söylediğimde Aras'ın vereceği tepkiyi bekliyorum. Çok yazık sana... Birazdan sevdiğin kişi, çocuk dediğin bu kişiye güvenecek," arkamı döndüğüm anda yerinden kalkıp kolumu tuttu ve ona baktım. Gözleri resmen ateş saçıyordu.

"Beni kızdırma Güneş! Sana yemin ediyorum öyle şeyler yaparım ki! Aras'ı tanıdığın güne lanet edersin! Anladın mı!?" kolumu ondan çekip geri adım attım.

"Beni korkutmaya çalışacağına, Aras'a yapacağın açıklamayı düşün!" Aras'ı mutfağın çıkışında gördüğümde gözlerimle onu işaret etmiştim. "Çünkü öğrendiğim gerçekleri saklayıp ona yalan söylemeyeceğim," ağzını açıp bir şey demek istemişti ama sustu.

"Çıkıyor muyuz?" diye yanıma gelince konuştu Aras. Onu onaylamıştım ama ilerleyecekken Royem "Benimle vedalaşmak yok mu?" diyerek durmamıza neden olmuştu. Aras ilk bana baktı ardından da emin olamayarak Royem'e bakıp yanına gitti. Yemin ediyorum kolunu tutmamak için kendimi zor tutmuştum. Sarıldıklarındaysa canım acımıştı.

"Yarın okulda görüşürüz hayatım," dedi ve Aras'ın yüzüne doğru yaklaştı. Kalbim öyle hızlı atmıştı ki Royem'in dudakları Aras'ın dudaklarına gözlerimin önünde değecek diye resmen ödüm kopmuştu. Ama Aras son anda yüzünü çevirerek Royem'in hamlesinin yön değiştirmesine ve dudaklarının yanağına gelmesine neden olmuştu. Dudağımı ısırıp başka bir yere baktım hemen. Ağlamak ve Aras'ın suratını çamaşır suyuna bastırmak istemiştim. En başından Aras'ın başkasını sevdiğini bilerek ona yaklaşmıştım. Üzüleceğimi biliyordum ama bunlara katlanmak zorunda kalacağım aklıma bile gelmezdi.

Belimde hissettiğim elle ayrıldıklarını yeni fark etmiştim. Aras hızlıca ilerlerken belime yaptığı baskıyla beni de iterek yürütüyordu.

"Yağmur yağıyor... Yürümek istediğine emin misin?" sadece başımı salladım. O ise derin bir iç çekip ardından yüzüme bakıp gülümsedi. Dışarıya çıkmadan önce yine bana ikimizin polarını giydirmişti. Sanki hiçbir şey olmamış gibi davranıyordu. Az önce yaşananlar normal bir şeymiş ve önemsizmiş gibi.