SNOWDROP: Happy Ever After

9. Bölüm - Ölüm Ayırana Dek

Sooho duvarın arkasına saklanmış, tek başına dans eden Youngro'yu izlerken uzun zamandır çok büyük bir yanılgı içinde olduğunu anlamıştı.
Youngro mutlu değildi, en az kendisi kadar sefildi. Günler geçmiş, mevsimler değişmiş ve yaralar kapanmıştı. Ancak ikisi, yalnız ikisi, bu çatı katında hapsolmuşlardı.
İşte o an, çok derin bir pişmanlıkla sarsıldı Sooho. Bunca zaman olanlara dayanabilmesinin tek bir sebebi vardı. Oysa Youngro, sürüklenerek çıkarıldığı çatı katına emekleyerek geri döndüyse boşuna çabalamıştı. Bir hayata ortak olamamışlardı ama aynı kalp kırıklığını paylaşıyorlardı. Hiç değilse yalnız olmadığını bilmeye hakkı vardı.
Sessiz dansı sonra erdiğinde Youngro çatının kenarına doğru yorgun adımlarla yaklaştı. O sırada Sooho kıza doğru temkinli birkaç adım attı. Aralarındaki mesafe neredeyse kapanana kadar kızın kendi kendine konuştuğunu fark etmemişti ancak adının Youngro'nun dudaklarından döküldüğünü duyduğunda duraksadı.
"Lim Sooho..."
Onunla mı konuşuyordu?
Sooho titreyen elini usulca kızın omzuna uzattı. Youngro kendisini çağırıyordu, bu davete daha fazla kayıtsız kalamazdı.
"Seni seviyorum," dedi kız ve Sooho henüz ne olduğunu anlayamadan kendisini çatıdan aşağı bıraktı.
Sooho ani bir refleksle uzanıp Youngro'nun elini yakaladığında duvarın kenarına son anda tutunabilmişti. Belinin yarısına kadar aşağı sarkarken baygın bakışlarla kendisine bakan kızla göz göze geldi. O an şaşkınlıktan nefesi kesilmişti. Tekrar Youngro'nun yüzünü göreceği ve elini tutacağı anı defalarca düşlemişti ancak asla böyle bir şey tasavvur edemezdi.
"Youngro!"
Sol eliyle kızın bileğini sıkıca sarıp var gücüyle çekti ancak Youngro'nun tutuşu zayıftı.
"Elimi tut, elimi bırakma Youngro!"
Genç kadın kirpiklerini birkaç kere kırpıştırdıktan sonra gülümsedi.
"Nihayet..."
Kızın titrek dudakları ve odaksız bakışları bilincinin yerinde olmadığını açık ediyordu. Göz kapakları usulca kapanırken tutuşu iyice zayıfladı.
"Gözlerini aç! Youngro yalvarırım elimi bırakma..."
Sooho'nun kalbi göğsünü delercesine çarpıyordu. Kızı yukarı çekmek için bir kez daha kendini zorladı ama kaburgalarından yayılan acı bedenine durmasını emrediyordu.
"Olmaz," dedi Sooho kendi kendine. "Olmaz..."
Bu sırada aşağıdan gelen boğuk sesi duydu.
"Sakın bırakma!"
Gyeokchan'ın sesi ile uykudan uyanmış gibi kendine geldi Sooho. Youngro'nun bir kez daha parmaklarından kayıp gitmesine asla izin vermezdi.
"Yemin ederim," dedi ve dizleriyle duvardan destek alarak diğer eliyle de Youngro'nun koluna sarıldı. "Seni bir daha bırakmayacağım."
Sooho, kızı var gücüyle kendisine çektiğinde önce biraz hareket ettirmeyi başardı. Sonra derin bir nefes alarak tekrar çekti kızı.
"Aah!"
Sol eliyle belini sarabilecek kadar yukarı çekmeyi başardığında, kıza hızla sarılıp dizleriyle duvarı ittirdi. Tek seferde kızı yukarıya aldığında dizlerinin dermanı kesilmiş, kucağında sıkı sıkı tuttuğu Youngro'yu bırakmadan sırt üstü yere serilmişti.
Birkaç saniye için nefes alamadı, sonra öksürmeye başladı. Ciğerleri sıkışıyordu ama göğsünün üstünde hissettiği başın ağırlığı bu zamana kadar tattığı en güzel histi. Youngro ona geri dönmüştü, tıpkı onun da tekrar tekrar Youngro'ya döndüğü gibi.
"Youngro..."
Göğsünde bilinçsizce yatan kıza bakmak için başını kaldırdı. Kirpiklerinin yanaklarına düşen gölgesine, ıslak dudaklarına, soğuktan kızarmış yanaklarına ilk kez görüyormuş gibi sakince baktı.
"Youngro, Youngro, Youngro..."
Onun adını söyleyebilmek bile büyük ayrıcalıktı, nefesini duymak ve sıcaklığını hissetmek... Defalarca ona seslenmek istiyordu.
"Seni çok özledim."
Çatının kenarından ve merdivenlerden gelen gürültü yükselirken kızın saçlarının arasına bir öpücük bıraktı. Kollarını iyice Youngro'ya sardığında başını serbest bırakmıştı.
Buz gibi zeminde yatarken Sooho uzun zamandır ilk kez yaşadığını hissediyordu.