Schemering. [OP16+]

12. Verhaal.

Devon parkeert zijn auto achter het huisje aan het meer en stapt uit, haalt mijn tas van de achterbank en ik stap ook uit. Er is haast geen wind in dit gebied omdat het omringd is door heuvels en bomen, dus het is extreem warm. Ik zucht door de hitte en verlang meteen naar het water, al is dat ook warm. Mijn benen brengen me naar het meer en ik ga in het zand zitten. Niet veel later voel ik twee armen om me heen glijden en kijk ik achter me. Devon lacht lief en ik ga dichter tegen hem aan zitten. Kort drukt hij zijn lippen in mijn nek.

'Gaat het met je?' De bezorgdheid is in zijn stem te horen.

'Ja, hoezo?'

'Omdat je gedachten in de auto best heftig waren.'

'Ik snap niet dat ik het toegelaten heb dat hij die dingen bij me deed. Ik voelde me zo.. machteloos en kwetsbaar. Het moment dat hij het gordijn opentrok kan ik maar niet vergeten.' Kon ik het maar vergeten. Daar zou ik een moord voor doen.

'Wil je het echt vergeten?'

'Ja, zeker weten. Alles van gisteravond het liefst.'

Devon is een tijdje stil, is vast aan het nadenken. 'Als je het echt zeker weet zal ik vanavond als je gaat slapen alles van gisteravond uit je geheugen wissen. Maar tot die tijd moet je er nog maar over nadenken. Het is niet niks om je geheugen gewist te hebben.' Hij legt zijn hoofd tegen de mijne.

'Dat zal ik doen. Maar we gaan nu eerst lekker zwemmen.' Vrolijk spring ik op en klop het zand van mijn broek, wacht tot de vampier ook opgestaan is. Samen gaan we naar het huisje. Mijn tas staat op het kookeiland en ik neem het mee naar de slaapkamer, waar ik de gordijnen dicht doe. Ik zoek mijn bikini in mijn tas en leg die op het bed, waarna ik mijn kleren uit trek en de badkleding aan doe. Ook trek ik nog een strandjurkje aan, zodat ik niet in alleen mijn bikini loop. Terug in de woonkamer zie ik dat Devon al omgekleed is en op me wachtte. Als ik langs de spiegel loop bedenk ik me dat ik mijn haar wel kan opsteken en doe dat met een elastiekje die in mijn toilettas zit. 'Ik ben er helemaal klaar voor.'

'Gelukkig.' Devon volgt me naar het meer en legt de handdoeken over de reling van de veranda. Ik loop het water in en krijg meteen kippenvel over mijn hele lichaam door het heerlijke warme water. Kon ik hier maar voor altijd blijven. 'Als je over een tijdje nog steeds een vampier wil worden kunnen we hiervoor altijd heen gaan wanneer we willen.' Zijn handen glijden weer om mijn middel en hij trekt me tegen zich aan.

'Dat zou echt geweldig zijn. Ik kan nog steeds niet geloven dat er een plek als deze bestaat.'

'Binnenkort zal ik je meenemen naar een ander gebied als deze. Alleen is die iets verder weg. Als we daar heen gaan blijven we er wel iets langer.'

'Echt? Nog een plek als deze? Wow.' Ik kijk om me heen en zie alle verschillende soorten bomen, met alle kleuren blaadjes die er maar kunnen zijn. Dit kan niet anders dan een magische plek zijn. Ik maak me los uit zijn armen en ga in het water liggen, laat me meevoeren door de zwakke stroming die er is door de waterval. Devon gaat bij de rots zitten en kijkt naar me. Minutenlang geniet ik van de stilte terwijl ik drijf. Ik voel stroming van een andere kant komen en heb door dat dat Devon moet zijn die naar me toe komt. 'Kom, ik wil je nog iets laten zien hier.' Ik zet mijn voeten op de bodem en laat me meenemen door de man. Naast de waterval klimt hij uit het water en tilt mij er ook uit. 'Pas op waar je je voeten neerzet.' Hij stapt over een rotsrand heen en helpt mij er overheen te stappen. Ik kijk rond en zie niets. 'Wacht hier. En kijk nog steeds uit waar je je voeten neerzet.' Devon loopt weg en niet veel later zie ik een klein vlammetje die in een grotere vlam verandert en de ruimte lichtelijk zichtbaar maakt. Het kleine vlammetje gaat naar een andere kant en verandert daar ook in een grote, wat nog meer licht maakt. In het water zie ik de weerspiegeling van de vlammen. 'Oké, kom maar.' Devon gaat naar me toe en begeleidt me naar de plek tussen de vlammen. Hier zie ik dat het fakkels zijn die hij aangestoken heeft en dat het een grot is waar ook nog een deel van het meer in zit. Wat ongelofelijk romantisch is dit! 'Ik ben blij dat je het leuk vindt.'