365 GÜN

Özgür

*Konuşma stilini değiştirdim*
*Fernando Matos, Nachonun babası*

-Ertesi Sabah 09.00-

Her sabahki gibi erken kalkmıştım, merdivenlerden aşağı inip sahile çıktım. Denize doğru yaklaştım ve içime temiz havayı çektim. Dün yaşananlar aklımdan çıkmıyordu, her ne kadar unutmaya çalışıp biraz rahatlamaya çalışsamda asla aklımdan çıkaramıyordum...

Dün balodaki olaydan sonra ağlayarak dışarı çıkmıştım. Balo salonunun önünde bir Volvo xc90 ile karşıma çıkan Nachoyu görmüştüm, o sırada hiçbir şey düşünmüyordum, sadece aklımda olan oradan çıkıp uzaklara gitmekti.

Ardından Nachoya döndüm ve ona  ''Götür beni buradan!''demiştim.

Nacho bana endişe ve korkuyla bakıyordu ''İyi misin?! Neler oldu?''Dedi.

Bende ona o an sadece gitmek istediğim için sert bir şekilde ''Lanet olsun sadece götür beni buradan!''demiştim.

Dün düşünememiştim ama aklıma takılan bir şey vardı..

Nacho bir bahçıvan olduğu halde pahalı bir arabası ve lüks bir evi vardı ayrıca evi bir adadaydı.

Sahilde kumlara oturmuş denizi izlerken arkamdan Nacho omzuma dokundu ve yanıma oturdu.

Uzaklara baktı ve benim kadar hüzünlü görünüyordu ''Seni anlıyorum, kötü olmalısın''Dedi.

''Sen beni anlıyor olamazsın çünkü hiç yaşamadın ve ilk olarak sen bir erkeksin''

''Ne yani erkekler kadınlardan anlamaz ve üzücü şeyler yaşayamazlarmı?''

Öyle söylemek istememiştim,sadece benim yaşadığım şeyi yaşamadığı için beni anlayamayacağını kastetmiştim.

''Hayır,öyle söylemek istememiştim sadece benim yaşadığım şeyi yaşamadığını düşünmüştüm''Dedim... Çok önyargılı bir şekilde konuşmuştum.

Daha sonra söylediği şeyden sonra pişman olmuştum...

Nacho yine uzaklara baktı ve bir şey hatırlamış gibi surat ifadesini değiştirdi.

''3 yıl önce birkaç yıl birlikte olduğum onu ölümüne sevdiğim kız beni zengin bir mafya babası için bıraktı''

Söylediğim şeye pişman olmuştum ve aklıma yine Massimo gelmişti.Heryerde karşıma çıkıyordu, aklıma geliyordu...

Nacho bana döndü ''Sana yine onu hatırlattıysam özür dilerim''

Bende Nachoya döndüm ''Hayır asıl ben özür dilerim çok önyargılı yaklaştım senin için üzgünüm''

''Üzgün olma üzerinden 3 yıl geçti artık önemli değil... Sana bir şey sormak istiyorum''

''Sorabilirsin?''

''Onu özlüyor musun?''

Bu soruyu sorduğunda Nachoya baktım tabikide özlüyordum ama ondan nefret de ediyordum bu soruya bir cevabım yoktu...

''Tamam fazla ileriye gittim özür dilerim''

bir şey söylememiştim. Nacho ile sahilde oturmaya devam ettik.

Nacho biraz daha oturdu ardından bir anda ayağa kalktı ve elini bana uzattı

''Hadi kalk kahvaltı etmezsek açlıktan ölürüz''dedi.

Elini tuttum ve beni çekti, ayağa kalktığımda Nacho beni güldürmek için komik hareketler yapıyordu.

Terasa çıkmak için küçük 3 basamaklı ahşap bir merdiven vardı Nacho bana bakarak yürüyordu yani geri geri merdiveni farketmedi