Annoy -Hyunmin

8

"Bu da Sokrates'in felsefesini tamamlar." Seungmin, konuyu arkadaşına anlattıktan sonra bitmenin verdiği mutlulukla ona baktı.

Hyunjin ise sanki başka bir dünyadaymış gibi yanaklarını avuçlayarak mırıldanıyordu.

"Noelle, Noelle, Noelle..."

Seungmin ise arkadaşının onu dinlemediğini anlayınca sinirle dişlerini gıcırdattı. Ardından kitabı eline aldı ve Hyunjin'in kafasına vurdu.

"Ah, Seungmin! Ne yapıyorsun?!"

"Beni dinlemiyordun!"

"Ah anlatmaya başladın mı?"

Seungmin duyduğu şeyle daha çok sinirlendi ve kitabı bir kez daha arkadaşının kafasına vurdu.

"Anlatmayı bitirdim bile!"

"Ne? Gerçekten mi?"

"Gerçekten! 2 saattir sana konuyu anlatıyorum."

Hyunjin başını saate çevirdi ve ne kadar zaman geçtiğini fark etti.

Seungmin homurdanarak ayağa kalktı ve ellerini havaya kaldırdı. "İşim bitti."

Arkasını döndüğünde, Hyunjin tarafından bileğinin tutulduğunu hissetti.

"Hayır, bekle. Bir kez daha anlatır mısın? Bu kez dinleyeceğim."

"Siktir git! Beni dinlemeyen bir insan için 2 saatimi daha boşa harcayamam." Seungmin, bileğini kurtararak cevabını verdi.

Hyunjin ise tekrardan arkadaşının bileğini tuttu.

"Söz veriyorum, bu sefer dinleyeceğim."

Seungmin tekrardan bileğini kurtarmaya çalıştı ama sarışın çocuk bu sefer fazlasıyla sıkı tutmuştu.

"Bırak beni!"

"Hayır! Bana yardım etmelisin."

"Hayır!"

"Lütfen, istediğin her şeyi yaparım."

Seungmin direnmeyi bıraktı ve Hyunjin'e baktı.

"İstediğim her şeyi mi?"

"Evet, bana söylemen yeterli."

Seungmin sırıtarak konuştu. "Tamam."

"G-gerçekten mi?"

"Evet ama lütfen bileğimi bırakır mısın?"

"Ah doğru." Hyunjin, ellerini arkadaşının bileğinden çekti.

Seungmin ise kollarını kavuşturarak duvara yaslandı.

"Tamam o zaman sana tekrar anlatacağım ama bir şartla."

"Söyle, dinliyorum."

Seungmin, Hyunjin'e doğru yürürken dudaklarına bir sırıtış yerleştirdi. Çenesini sarışın çocuğun omzuna koydu ve başını eğdi.

"Sarıl bana."

"B-bir dakika ne?!"

"Felsefeyi anlatırken bana sarılmanı istiyorum."