nimmer nimmer

schimmen

POV Ashley

'piep piep piep'

Geïrriteerd druk ik mijn wekker uit en knipper eens vlug met mijn ogen. Ugh school. Ik stap mijn bed uit. Ik ril even als mijn blote voeten de koude vloer raakt en ga dan naar mijn badkamer om me klaar te maken. Niet dat ik me voor iemand mooi hoef te maken want ik heb maar een vriend en die heet Robbie Goodfell. We zijn al vrienden van de kleuterschool en zijn niet meer van elkaar te scheiden. Ik ga naar beneden waar mijn stiefmoeder met een kop thee zit een boek te lezen. En niet zomaar een boek. " Hey! Kan je eens met je neus uit mijn dagboek blijven?!" Ze kijkt verschrikt op. Ik schrijf niet echt dingen die belangrijk zijn in mijn dagboek en dit is de reden. Ik schrijf wel dingen over vreemde dingen die ik al zie sinds mijn 16 de verjaardag. Bijvoorbeeld toen mijn zusje naar me toe kwam rennen omdat ze bang was voor de man onder haar bed. Ik ben met haar naar haar kamer gegaan en heb onder haar bed gekeken. Daar zag ik een rare bolhoed liggen in een grijze kleur. Ik had dat ding nog nooit gezien en toen ik wou vast nemen kwam er een hand uit het niets die de hoed wegtrok. Natuurlijk heb ik gezegd tegen mijn zusje dat het niets was en is de rest van de dag normaal verlopen.

" Zeg kindje zou je niet best eens naar de dokter gaan. Want ik gok dat dit niet zomaar verhalen zijn dat je hier schrijft." " Kijk Meggy, dit..." Ik neem het boek van haar af en hou het voor haar gezicht om dan verder te gaan. " ... Is mijn ideeën boek. En die verhalen zijn nog privé omdat ze nog niet perfect zijn. Dus is dit ook niet voor jouw ogen bestemd. Blijf voortaan uit mijn spullen." Ik ga ver uit haar buurt aan de eettafel zitten en neem iets om te eten. " Ashley!" Roept mijn zusje blij als ze de eetkamer binnen komt. " Rania waar zijn je manieren!" " Sorry mama." Zegt mijn zusje. Ze gaat zoals ze het geleerd heeft netjes aan tafel zitten. Gelukkig heb ik die etiketten lessen nog niet gehad. Met de nadruk op nog niet. Mijn vader is 6 jaar geleden hertrouwd met mijn stiefmoeder en een jaar later kregen ze een dochter dus mijn zusje Rania. Ze is nu vijf en is al veel volwassener dan iemand van 20.

Ik kijk op de klok en besef dat ik mijn bus bijna mis. " Dag Rania. Veel succes op school!" Roep ik haar toe. " En Ashley je hebt een afspraak met de dokter en ik ga persoonlijk met je mee dus vergeet dat boek niet." Zonder Meggy te antwoorden smijt ik de deur achter me toe. Wat haat ik haar. Ze doet dingen waar ik nooit heb achter gevraag. Maar het is wederzijds want zij mag mij ook niet. Ik ren naar de bushalte en net op tijd net zoals iemand anders. Robbie. " Hey jij ook net op tijd zie ik." Zegt hij als we allebei de bus op stappen. " Ja me stiefmoeder die weer eens met jaar neus in mijn spullen zat." Zeg ik terwijl ik aan de kant van de ruit ga zitten. Robbie komt naast me zitten en zegt. " Weet je misschien moet je je spullen eens opsluit in een kist met twee sloten. En als ze dan nog aan je spullen kan weer ik het ook niet meer." Ik grinnik even. Soms maakt hij me zo makkelijk aan het lachen.

Als de bus bij school stopt kijk ik naar het bos die de school omringt. Daar zie ik iets. Of iemand? Het lijkt op een ruiter. Maar als ik met mijn ogen knipper is het weg. " Kom je nog?" Vraagt Robbie als ik nog steeds zit. " Ja tuurlijk." Antwoord ik. We stappen uit en lopen naar de ingang van de school. Als ik naar binnen wandel bots ik tegen iemand op. " He kijk uit!" Roept iemand. En die iemand is niemand minder dan Justin. De populairste jongen van de school en de beste football speler van alle scholen. " Euh misschien moet jij eens uitkijken in plaats van selfies te nemen?!" Roep ik terug. Een ding dat ik nog niet vertelde. Hij is verslaafd aan foto's nemen. " En wie denk je dat je bent!?" " Iemand die jou niet mag en nu opzouten." Zeg ik tegen hem. " Ik krijg je nog wel." Zegt hij en met dat gezegd te hebben loopt hij langs me.

Als we in de les zitten, zitten ik en Robbie altijd samen. Door een bepaalde reden als we praten hoort de leerkracht ons niet. " Ik denk niet dat dat zo slim was daar juist." Zegt hij. Ik haal mijn schouders op. " Waarschijnlijk niet want ik moet hem straks bijles wiskunde geven. Wil je er anders bij zijn?" Hij schud eens met zijn hoofd. " Jij bent ook echt ongelooflijk. Maar ik zal er bij zijn. Welk lokaal heb je?" " A101." " Een grote klas? Genoeg verstop plekken dus. Als hij iets probeert, dan kom ik tevoorschijn." " Je bent de beste Robbie!" " Weet ik toch." Dan letten we op de les.

Voor ik het wist moest ik bijles gaan geven. Robbie was al eerder naar het lokaal vertrokken zodat hij zich kon verstoppen. Kan niet fout gaan toch? Ik loop het lokaal binnen en daar zit hij al aan een tafel met zijn oortjes in op zijn gsm te kijken. Ik rol inwendig met mijn ogen en sla eens met mijn vlakke hand op de tafel. Hij schrikt zo hard dat hij achterover valt. Hij kijkt me eerst niet al te blij aan maar als hij ziet dat ik het ben krijgt hij een grijns op zijn gezicht. Zo een waar ik de kriebels van krijg. " Dus jij gaat me bijles geven? Ik zij toch dat je nog niet van me af was." Hij staat recht en loopt naar me toe.

En ik? Ik blijf moedig staan.