សុីនដឺរេឡាសម័យថ្មី💃[Completed♡]✔ (សេរ៑ីចក្រក្រវាលវេត្តមន្ត)

ep:9[កំពុងស្រឡាញ់ពេលគេចាកចេញ]

ភាគទី9: [កំពុងស្រឡាញ់ពេលគេចាកចេញ]

" យើងស្រឡាញ់ុថេយ៍" ជុងគុកខំប្រឹងនិយាយទាំងដង្ហើមដកមិនមិនចង់រួច ត្រដាបត្រដួសមុននឹងកែវភ្នែកបិទ ដួលទៅលើដីបាត់បង់ស្មារតី

ថេយ៉ុងគាំងនឹងមួយកន្លែង ស្រក់ទឹកភ្នែកទាំងមិនដឹងខ្លួន ទន់ជើងដួលទៅក្រសោបកាយមាំក្នុងរង្វង់ដៃយំបន្ទោសខ្លួនឯងមិនឈប់

" ហ្ហឹក~~~ ហ្ហឹកៗ សុំទោស សុំទោស ហ្ហឹក.~~ហ្ហឹកៗខ្ញុំ ~ គ្មានចេតនាទេ ហ្ហឹក~~បើទ្រង់កើត ខ្ញុំមិនលើកលែងទោសអោយខ្លួនឯងទេ ហ្ហឹក~~~ហ្ហឹកៗ" រាងតូចយំបណ្តើរសម្លឹងមើលមុខរាងក្រាស់នឹកឃើញរឿងរា៉វមុននេាះ បន្ទោសខ្លួនឯងជាខ្លាំង ហេតុអី ហេតុអីខ្លួនក្លាយជាមនុស្សអាត្មានិយមតាំងពីពេលណា? សំណួរទាំងអស់ចាក់ដោតនៅក្នុងចិត្តស្របពេលទឹកភ្នែកស្រក់កាត់ផែនថ្ពាល់មិនឈប់

ក្រុមមនុស្សអាវខ្មៅ៣នាក់ដែលនៅរស់រត់ចេញពីកន្លែងនេាះយ៉ាងលឿន។

" ហ្ហឹក~~ហ្ហឹកៗ ខ្ញុំនឹងទៅរកមនុស្សអោយជួយទ្រង់ ហ្ហឹក~~~ៗ ទ្រង់ត្រូវតែនៅចាំខ្ញុំ ហ្ហឹក~~~ក្រោកមកបន្ទោសខ្ញុំចំពេាះរឿងនេះ "

ថេយ៉ុងរត់ទាំងទឹកភ្នែកយំបន្ទរ ក្នុងចិត្តទន្ទេញវាគឺជាកំហុសខ្លួន រត់ទាំងត្រដាបត្រដួសទេាះដួលក៏នៅខំប្រឹងស្រែកឈររត់បន្ត។

&ក្នុងរាជដំណាក់

ជុងគុកបានបញ្ជូនអោយរាជពេទ្យព្យាបាលជាបន្ទាន់ នៅពេលនេះមនុស្សជ្រួលច្របល់គ្រប់គ្នា សូម្បីតែស្តេចចន មិនមហេសី។

" ហ្ហឹក~ៗ បុត្រ ហ្ហឹកៗ " ព្រះមហេសីយំជាខ្លាំងនៅក្រៅដំណាក់អំឡុងពេលរង់ចាំដំឹងពីរាជពេទ្យដែលកំពុងព្យាបាល។

" មហេសី កុំព្រួលព្រះទ័យខ្លាំងពេក បុត្រជាមនុស្សខ្លាំងគេនឹងមិនមានរឿងអ្វីឡើង " ស្តេចនិយាយលួងលោម

" តែអូន បារម្ភពីបុត្រណាស់ ហ្ហឹក~~~ហ្ហឹ អឹក* "
ដោយសារតែរន្ធត់ចិត្តខ្លាំងពេកមហេសីទន់ខ្លួនសន្លប់មានស្តេចជាអ្នកទ្រខ្លួន ។

" មហេសី មហេសី ឆាប់គ្រាមហេសីទៅដំណាក់ព្យាបាលសិនទៅ ចំណែកឯងទៅជួបយើងនៅដំណាក់" ស្តេចនិយាយសម្លឹងទៅថេយ៉ុងដែលខោអាវផ្ទៃមុខពោពេញដោយឈាម ភ្នែកក្រហមដោយការយំ។