Psycho series 2: He love's to play

Chapter 8

Chapter 8

Kasa lukuyan akong naka yuko habang tinitimbang ang init ng tubig sa bathtub gamit ang aking kamay,  nalagyan konarin ng pampabango ang tubig at may kasa lukuyan na itong bula.

Dahan dahan akong tumuwid ng tayo habang hawak ang aking balakang dahil kumukirot ito sa hindi ko malamang dahilan.

Ang aga aga pero pakiramdam ko ay ang bigat ng balikat ko,  hindi rin kasi maganda ang pakiramdam ko kaya napaka bagal ng bawat kilos ko.

Hindi lamang iyon,  hindi rin ako makapag isip pa ng ibang bagay,  pakiramdam ko ay gusto kong bumalik sa kwarto at mahiga sa aking higaan buong araw.

Pakiramdam ko ay nangangapal ang pisnge ko dahil sa init ng paligid nito,  Ganito na naging pakiramdam ko nung umalis ang seniorito sa kwarto ko.

Hindi ko alm,  siguro dahil lamang ito sa pagod,  o dahil sa gutom,  i haven't eaten breakfast yet.

"Done?" i was stunned when i heard a boritone voice behind me, and it makes me nervous all of a sudden.

My hands starting to sweat as if something danger is burning through my skin from behind, my knees start to feel like jello,  and its not helping me to turn my gaze to that person who caused me to tremble like this.

"O-opo..." ani ko nalamang at humarap sa kanya.

My jaw almost drop when a huge tall and masculine man is half naked,  in front of me!

Umiwas kaagad ako ng tingin at nag umpisa ng lumabas ng banyo, he spoke up again so i just listen then left.

He said.

"Prefer my breakfast and wait me at the sofa."

That's what he said,  kaya sinunod ko kaagad iyon,  lumabas ako ng kwarto nya at kumuha ng kanyang makaka kain para sa agahan,  naabutan kopa si manang na nag luluto sa kusina, nakita agad ako nito kaya agad agaran itong ngumiti saakin.

Ngunit agad ring nabura ng mapunta ang tingin nya sa dalawang gilid ng pisnge ko, she's starred at me in shock,  so i tilted my a head a little because it makes me confused.

But,  a realization hits me and h*ck!  I forgot to use some concealer to hide the bruise on my cheeks!

"Anong nangyari sayo ija? Bkt may pasa ka dyan huh?"  lumapit saakin si manang at mahahalata mo ang matinding pag aalala at pag pa panic nya dahil nag mamadali dyang lumapit saakin kahit pa may niluluto sya.

"A-ahh... Ano po kase..."  Hindi ko mahanap ang tamang sagot.

Anong sasabihin ko? Na he is bored and a sudden craziness hit his head that's why he prank me.

Maari ko namang sabihin ang totoo pero... Something is stopping me,  i had the feeling na it will only put me in to trouble if i say a word.

So i came up with the plan, that, i should just lie... I know lying is bad,  but there's a big confusion and sink in my heart as i breath for the truth.

Hindi korin iyon maintindihan pero,  may kung anong naka bara sa lalamunan ko at hindi ko magawang makapag salita o masagot manlang ang tanong ni manang.

Nagising nalamang ako sa kalutangan ng hawakan nya ng bahagya ang pisnge ko ng puno ng pag iingat,  habang,  ang kanyang mga mata ay puno parin ng pag aalala.

"O-okay lang po ako,  aksidente lang po ang nangyari dahil kagabi... Na...n-nahulog po ako sa higaan at napa sama po ang bagsak ko... Hehe una muka" Bahagya pakong tumawa upang mag mukang kapani paniwala ang sinabi ko pero tila hindi nya iyon magawang paniwalaan.