Data i miejsce urodzenia - 18 grudnia 1948r (Burbank)
اوووه! هذه الصورة لا تتبع إرشادات المحتوى الخاصة بنا. لمتابعة النشر، يرجى إزالتها أو تحميل صورة أخرى.
1. Lata młodości
Edmund „Ed" Kemper urodził się 18 grudnia 1948 roku w Burbank w amerykańskim stanie Kalifornia. Był synem Edmunda i Clarnell Kemperów, którzy poza małym Edem mieli jeszcze dwie córeczki. Ojciec Eda był weteranem wojennym. Gdy wrócił z frontu, pracował na Wyspach Marshalla przy testowaniu broni jądrowej, a później zaczął pracę jako elektryk w Kalifornii. Clarnell nie podobało się, że mąż zmienił zawód. Kobieta uważała bowiem, że zawód elektryka jest przeciętny i Edmund powinien znaleźć sobie lepszą pracę. Państwo Kemper często spierali się ze sobą, często o mało istotne rzeczy, więc młody Ed dorastał w atmosferze wiecznych kłótni pomiędzy obojgiem rodziców. Edmund junior był mimo wszystko bardzo mądrym dzieckiem. Wyróżniał się nie tylko inteligencją, ale i wzrostem – w wieku czterech lat przerósł swoich rówieśników o głowę. Mimo wysokiego ilorazu inteligencji Ed od zawsze wykazywał sadystyczne skłonności w stosunku do zwierząt. Do dziś nie wiadomo, skąd wzięło się zamiłowanie Edmunda do zabijania. Wiadomo jednak, że jako kilkulatek zaczął mordować koty, od czego rozpoczął się szereg drastycznych wydarzeń w życiu chłopca.
Wyobraźnia młodego Edmunda przepełniona była przerażającym mrokiem. Chłopiec wykorzystywał na przykład lalki swoich sióstr, aby odprawiać na nich mroczne rytuały. W trakcie „zabawy" Ed obcinał zabawkom głowy oraz ręce. Czasami wymykał się również z domu, aby – uzbrojony na wszelki wypadek w bagnet wojenny ojca – podglądać swoją nauczycielkę, która bardzo mu się podobała. Edmund od czasu do czasu bawił się również w „krzesło elektryczne". Podczas zabawy siostry przywiązywały Eda do krzesła i włączały wymyślony przycisk, a ten zaczynał się wić, udając, że umiera. Do przerażających faktów z życia Edmunda należy również, iż chłopiec dwukrotnie przeżył śmierć. Pewnego dnia starsza siostra chciała wepchnąć Eda pod pociąg, innym razem wrzuciła go do basenu, w którym chłopiec prawie utonął. Czy te wydarzenia odbiły się na późniejszym życiu Edmunda? No cóż, na pewno pozostawiły po sobie jakieś echo.
W 1957, kiedy Ed miał dziewięć lat, jego rodzice się rozwiedli. Chłopiec przeprowadził się z mamą i siostrami do stanu Montana, jednak pozostał w dobrych relacjach z ojcem. Ed żałował, że musiał przenieść się z matką w zupełnie obce mu miejsce. Clarnell nie była dobrym rodzicem. Była osobą dominującą, która lubiła mieć poczucie władzy nad innymi ludźmi. Była też nałogową alkoholiczką. Codzienne libacje wywoływały w kobiecie agresję. Swoją złość często wyładowywała na Edzie, wobec którego stosowała przemoc zarówno fizyczną, jak i psychiczną. Clarnell często kazała spać Edmundowi w piwnicy – twierdziła bowiem, że to w obawie przed psychopatycznymi skłonnościami syna.
Matka z roku na rok coraz bardziej nienawidziła Eda. Wyśmiewała jego wzrost, gdyż Edmund w wieku zaledwie piętnastu lat mierzył już 193 centymetry. Określała go też „dziwadłem", co bolało nastolatka. Clarnell nawet nie przytulała syna, bojąc się, że zostanie homoseksualistą. Często mówiła też do Eda, że żadna kobieta nigdy nie obdarzy go miłością. Skąd takie zachowanie u kobiety? Czy tylko alkohol wpływał na to, jaka była wobec swojego syna? Otóż Clarnell Kemper cierpiała na zaburzenie osobowości typu borderline. Ed nie mógł już dłużej znieść mieszkania z okrutną matką. Uciekł z domu, aby wrócić do ojca i zamieszkać razem z nim. Niestety, jego ukochany tato miał już nową rodzinę. Ojciec ugościł syna na kilka dni, po czym odesłał go na rancho do dziadków. Ed bardzo ich nie lubił, ponieważ zawsze go poniżali. Wolał jednak zostać u dziadków niż wracać do wyrodnej matki
