Işığım

zeytin gözlü çocuk

Ukala bu anonim gerçekten ukala ben onu merak etmişmişim hah güleyim de boşa gitmesin

zil çalmıştı fakat evde kimse yoktu mecbur kalkıp ben açacaktım

Merdivenden inerken kenarlığa yığılmış halde iniyordum 

Ben inerken de zil durmadan çalmaya devam ediyordu " geldim geldim patladın mı ya " dedim kapıyı açtığımda Serkan Ares abiyi görünce kocaman gülümsedim ve onu sım sıkı sardım

" Zeytin gözlü hoş geldin" Serkan Ares abi  uzun zamandır ailesinin yanında idi

" Ooo özlemişim bakıyorum " dedi ben seni özlemez miyim manyak çocuk çocukluğumun kahramanı

" Ne münasebet" dedim geri çekilip " hiç de bile " diyerek saçlarımı geriye attım özlediğimi zaten o biliyordu

Ben kahve yapmaya başlamışken o da eşyalarını bırakıp

Koltuklardan birine oturdu " unutmuşum buraları yolda az kalsın kayboluyordum " dedi bir iç çekişten sonra " ama bir o kadar da özlemişim " dedi

Kahkaha atarken ona kahvesini uzattım " ne o neye güldün bu kadar " demişti onu tanımayan biri olsam kesin inanırdım " yoo yok bir şey " dedim ama gülmemi tutamıyordum

"Bu kadar komik ne söyledim ki " dedi

" Komik değil aslında " dedim kahvem den bir yudum aldım o da yutkunduktan sonra konuştu " eee neden güldün o zaman" dedi

Kahvemi masaya bırakıp " yani Serkan abi senin burayı sevmediğini ikimizde biliyoruz o yüzden bana pek inandırıcı gelmedi "dedim

Kaşlarını çattı"burayı sevmediğimi sana düşündüren şey nedir " dedi çoğu zaman buraya gelmezdi gelse de gitmenin hayali ile yaşardı bizle bile oynamazdı bana bunu düşündüren şey belki de bu idi ama kendini bir yere ait hissetmemek onun suçu değildi ki

" Genellikle gelmezsin gelsen de gitmek istersin " dedim

Kaşları havalandı şaşırmıştı " dışardan ... Öylemi görünüyordum " dedi ben onun aksi gülerek " bazen insanlar kendini bir yere ait hissetmez bu sorun değildir "dedim

Sonrasında ona biraz yaklaşarak " eee ne haberler var neler yaptın " biraz durakladıktan sonra göz kırpıp" yenge var mı " dedim

Bir kaç dakika ardından yüzü gülmüştü
" Ne yapacağım aynı okul ev habere gelirsek iyi bir haberim var bu sene annem gille burada kalacağız beraber geldik zaten annem evi topluyor başkada bir şey yok " dedi

Mutlu bir şaşkınlık vardı üzerimde " yonca nil teyze de geldi mi " dedim heyecanla serkan abi ve annesi yonca teyzeyi çok severdim eskiden bizim üst kat komşumuzdu

" Annem evi topladığına göre o hâlâ İtalya'da " dedi ve kahkahalarla gülmeye başladı sinir şey ya

Yüzümü buruşturup " heyecandan öyle söyledik herhalde " dedim ben bunu söyleyince gülmesini biraz bastrabilmişti

Ben kahve bardakların alıp tezgaha koymuştum ki kapı çaldı Serkan abi ayaklansada " ben açarım " diyerek onu engelledim

Kapıyı açtığımda tolga'yı görmeyi hiç beklemiyordum buralarda mi oturuyordu " hoş geldin Tolga " dedim güler bir yüzle

" Merhaba sanırım abim buradaymış" dedi yere bakarak normalde çekingen biri değildir ama çekiniyor gibi bir hali vardı

Ama şoka da uğramıştım Serkan abi ve Tolga kardeş miydi  sesi duyunca Serkan abi de kapıya yanımıza geldi Tolga Serkan abiyi görünce beni kenara ittirip Serkan abinin boynuna atladı onu ilk kez bu kadar mutlu görüyordum ve tuhafıma kaçmıştı genelde gülen bir insan değil

Her neyse ben çocukluğumdan beri yakın abi kardeş gibi olduğum kişinin tanıdığım başka bir kişinin Abisi olduğuna şaşırtmaya devam edeyim

🎶🎶

Her zaman ki yerimize gitmiştik bizim oturduğumuz binanın terası hep yere uzanıp yıldızlara bakardık ben ve Serkan abim

" Biliyor musun ben bu gün çok şaşırdım " dedim

" Rüzgar çocukluğundan beri çekingen bir insan genellikle başka insanlarla oynamazdı " dedi biraz duraksadı ve

" Ama çok aktif bir gençtir  gerçi çocukken de öyleydi " dedi

" Öyledir onu çok tanımıyorum " dedim

" Ayni sınıfta olduğunuzu zannediyordum " dedi

"Öyle ama bize karşı soğuk " dedim

" Anladım " dedi

Uzun bir süreç sadece gökyüzünü izledik sesiz ama bir o kadar da sesli bir şekilde bazen insanlar konuşmaya ihtiyaç duymaz hisseder

"Uyku zamanı geldi ufaklık "

                         🎶Bölüm sonu 🎶

Devam edecek....