anonymous

κεφάλαιο 2

••••••••••••••••••••••••••••••••••••
5 χρόνια πριν:

22/07/2018

Ημέρα των 11 χρόνων των γενεθλίων μου ο παππούς μου ζούσε ελεύθερος χωρίς τα νοσοκομεία να τον περιβάλλουν.παραλαβα αρκετά δώρα από πολύ καλούς μου φίλους ή μάλλον τους τότε φίλους.το δώρο του παππού μου ξεχώριζε,μια φωτογραφική μηχανή, με έκανε να κρατάω αναμνήσεις από εκείνον βγάζαμε κάθε μέρα φωτογραφίες.

Οι φίλοι μου χάθηκαν μετά από αρκετό καιρό.αναρωτηθικα τι συνέβη μήπως έφταιγα εγώ; Έκανα κάτι λάθος; Αυτές οι σκέψεις τριγυρνάνε στο μυαλό μου κάθε φορά.

Ο παππούς μου μας άφησε το 2019 μου λείπει αρκετά.

Πίσω στο τώρα:
Όπως βλέπετε από τοτε που έχασα το πολύ αγαπημένο πρόσωπο της οικογένειας μου αρχιζα να μαζεύω χρήματα για Μάι καινούρια φωτογραφική μηχανή την οποία θα την χρησιμοποιούσα για να κάνω εξάσκηση με το επάγγελμα που θέλω να ακολουθήσω.

Θυμάστε τον πατ;
Αυτός που μου έστειλε μύνημα χωρίς να με γνωρίζει; Μου έχει στείλει 30 μυνήματα από εχθές το βράδυ επιμένει πως με γνωρίζει μα τι θα κάνω με αυτόν τον άνθρωπο;

Προσπάθησα να μάθω πληροφορίες και από πού κρατάει η σκούφια του ρωτοντας ποιος του έδωσε αυτόν τον αριθμό λέγοντας μου το πιο μισιτο όνομα για μένα.

"Την λέγανε ελευθερία"
Όταν άκουσα το όνομα της κατάλαβα πως δεν είχε σταματήσει αυτή η ιστορία!

Πριν από 4 χρόνια:
Ήμασταν συμμαθήτριες μου έκαναν bullying για το σωματότυπο μου που μεταξύ μας ήταν πολύ καλό ή έτσι πίστευα μου κάνανε την ζωή κόλαση έναν χρόνο...κατάφερα να της σταματήσω τον αέρα εξεφτελιζοντας την μπροστά σε όλο το σχολείο να γιατί με μισεί και θέλει την εκδίκηση.