Opposite Sides

Σκέψεις και Όνειρα

Τότε η μεγάλη γυναίκα μίλησε.

"Ελίζαμπεθ. Κόρη μου γυρισες" και έτσι έτρεξε προς την μεγάλη της κόρη φροντίζοντας να απασφαλίσει το χέρι της μικρότερης από το ρουχο της για να μην υπάρξει ατύχημα. Οι δυο γυναίκες αγκαλιάστηκαν. Και η μικρή αποφάσισε πως ήταν μια ευκαιρία για ομαδική αγκαλιά και έτρεξε και εκείνη.

Η Ελίζαμπεθ αφου αγκάλιασε την μάνα της έκανε πίσω και έσκυψε να αγκαλιάσει την μικρή της αδερφη.

"Πως μεγάλωσες θεε μου" είπε η Ελίζαμπεθ και την σήκωσε να την κάνει σβουρες. "Αλλά όσο και να μεγαλώσεις δεν θα σταματήσω ποτέ να είμαι αρκετά δυνατή για να σε σηκώσωω" της είπε παιχνιδιάρικα και η μικρή γέλασε.

"Μου έλειψες" είπε με μια γλυκιά φωνή.

"Και εμένα Sienna μου"

"Βασίλισσα Ember", ο Sean υποκλίθηκε και του έκανε νόημα να σηκωθεί.

"Τώρα που η κόρη μου επέστρεψε όλα θα μπουν σε μια σειρά. Σήμερα φάτε, πιείτε, γλεντηστε γιατί από αυριο πιάνουμε δουλειά. Έρχεται πόλεμος και θα είναι δυσκολος αλλά μπορουμε να κερδίσουμε. Θα παρουμε πισω οτι μας ανήκει" φώναξε στον όχλο που είχε ήδη μαζευτεί και όλοι άρχισαν να ζητωκραυγάζουν.

"Πάμε μεσα, έχεις πολλα να μου πεις" είπε και με ένα νόημα στην κόρη της να την ακολουθήσει έφυγε πρωτη μπροστά.

Λίγες μέρες αργότερα η Alma κάθετε στο μπαλκόνι του νέου διαμερίσματος της με θέα ολόκληρη την πόλη. Ο Cyril έχει ήδη φυγει απο τον πλανήτη και η ίδια έχει αναλάβει την πλήρη εξουσία, καθώς το παιδί του ασχολουνται με τις επιστημονικές ανακαλύψεις τους παρά με την διοίκηση της πολης.

Η ώρα περασμένα μεσάνυχτα, ο ουρανός φέγγει απο τα τρία φεγγάρια και τα άστρα που φαίνονται φωτεινα στον νυχτερινό ουρανό.

Το μόνο που μπορεί να σκεφτεί είναι αυτές οι μέρες. Πόσα έγιναν σε ένα μόνο βράδυ. Πόσα έχασε και ποσα κέρδισε.
Προσπαθώντας να βάλει το μυαλό της σε μια τάξη και να αναλάβει την μεγάλη ευθυνη που της άφησαν, δάκρυα δεν άργησαν να τρέξουν απο τα παραξενα μάτια της. Όμως τα σκουπισε αμέσως. Δεν είχε καιρό να φανεί αδυναμη. Ο Cyril την είχε αφήσει σε καιρους πολέμου και ήξερε ότι δεν μπορουσε να το αποτρέψει.

Αυτό που την ανησυχούσε περισσότερο όμως ήταν το πεδίο της μάχης. Οχι όσο για το αν θα βγει ζωντανή από αυτο. Αλλά τι θα γίνει όταν αντικρίσει την παιδική της φίλη απέναντι της και όχι δίπλα της. Τα πράγματα που σκέφτονταν να κάνουν μαζί, τώρα θα τα έκαναν σε αντίθετες πλευρές. Και την πονουσε. Το μόνο άτομο που εμπιστεύτηκε πανω απο την οικογένεια της ήταν αυτό που τώρα έπρεπε να αντιμετωπίσει. Ή ακόμα χειρότερα να εξοντώσει. Ήταν πλέον η απειλή σε κάθε εξουσία, σε κάθε δυναμη και όνειρα που είχε. Σε κάθε της στόχο. Ήταν το εμπόδιο της που δεν ήξερε πως θα μπορουσε να προσπεράσει.