ඉතිං, මේ මගේ හිත...

අටවන කොටස

වලිය මගේ පිට පැටවුනෙත් ඒ නිසාමයි. සනූගේ ලෙඩේඋඩ කාඑක්කහරි පොරබදින්න ගියොත් මැරිලා තමයි නතරවෙන්නේ!

ලෙඩයි ලෙඩයි කිව්වට... මටනම් දැනුනේම සනූ එන්නඑන්නම නිරෝගී වෙනවාවගේ ගතියක්. ඉඳහිට මහන්සිබවක් පෙන්නුවට එයාගේ තිබුණ ලෙඩගතිය ටිකෙන්ටික අඩුවෙලායනව මට දැනුනා. සමහරවිට මගේ හිතලුවක් විතරක් වෙන්නඇති.

මේ සතිය ඇතුලත්දී කොහොමහහරි වලියක් දාගන්න ඕනේ කියලා කිව්ව්ම මමම දැන් ඒ යෝජනාව ඇතුලේ හිරවෙලාදමන්දා. හිතනකොටත් දැනුනේ ත්‍රාසජනකබවක්.

පන්තියේ ලමයෙක් එක්ක රන්ඩුවක් අල්ලන්න අවස්ථාව ලබුනේ නතුවම නෙමෙයි. ඕනි තරම්... වෙනදාවගේ නෙමෙයි පන්තියේ කොල්ලෙක් විහිලුකරනකොට පපුව ඇතුලේ පොඩි ගිනිපුපුරක් දැල්වීගෙන උඩට එනවාවගෙ මටදැනුනේ මොන හේතුවකටද මන්දා. ඉබේටම අතමිටමෙලවිලා හකුදෙක එකට තදවෙනකොට කොල්ලෝ තවත් හයියෙන් විහිලුකරන්නගත්තා.

"අම්මෝ අම්මෝ! ගොතයට මලපැනලා!"

"ගුටිකන්න තමයි වෙන්නෙ අපිට!"

මම රවලා බලලා නතරවුනා. එකෙක්ටවත් අතක් උස්සන්නගියේ නෑ. හුස්මඇරලා අහකබලාගත්තා. කේන්තිය පලනේකරගත්තා.

මම ඉඳගෙනහිටි තැනට සනූව පේනවිදිහට මම ආයෙමත් මේසේ සෙට්කරගත්තේ පලවෙනි ටාස්ක්එක ඉවරකරපු කාලෙදිමයි. කොල්ලෝ විහිලුකරද්දී සනූ මාදිහා එකඑල්ලේ බලාගෙනහිටියේ දැන්ගහපං! දැන්ගහප! කියන්න වගේ. එයාගෙත් මේසේඋඩ තිබුණු අත මිටිමොලවෙලා තියෙනවා මම දැක්කා.

සිකුරාදා උදේවරුවේ හිස් පීරීයඩ්එකක්. මම මගේ පාඩුවේ පොතක් දිගෑරගෙන ඉන්නකොට කොලබෝලටක් ඇවිල්ලා ඔලුවේ වැදුනා. මගේ ඇස් කෙලින්මගියේ සනූදිහාට. ඌ කටකොනකින් හිනාවීගෙන බලාගෙන ඉන්නවා. ඇස්වල පොඩි දීප්තියක්. තත්පර කිහිපයක් මගෙදිහා එහෙම බලාගෙනහිටි සනූ හීන්සැරෙ අහකබලාගත්තා.

'මේක තමයි චාන්ස්එක..' සනූ නොකියාකිව්වේ අන්න ඒකයි.

මම අහකබලාගත්තා.

දෙවෙනි පාරටත් කොලබෝලයක් වැදෙනකොට මම නැගිටුනා... ඉඳගෙනහිටි පුටුව බිමපෙරලෙනවා මට පසුබිමෙන් ඇහුනා. කොලබෝල ගැහුව අසංක මොහොතකට පුදුමෙන්වගේ බලාගෙනහිටියා. පංතියේ හිටිය අනෙක් කොල්ලෝ වැස්සක් වැටෙනවා වගේ පුංචි හංඩකින් ඉඳලා මහ හඬක්වෙනකල් හූ තියාගෙන එනකොට අසංකගේ මූන රතුවෙලායනවා මම බලාගෙන.