𝐌𝐞 𝐚𝐧𝐝...𝐦𝐲𝐬𝐞𝐥𝐟

𝐒𝐞𝐯𝐞𝐧𝐭𝐡 𝐜𝐡𝐚𝐩𝐭𝐞𝐫

Δεν πάει άλλο

Και μια το σιντριβάνι που φαινόταν να τρέχει μπροστά μου

Όπως ο κάθε λογικός άνθρωπος μπορεί να φανταστεί

Έκανα και εγώ την ανάγκη μου στη λιμνούλα που υπήρχε πίσω από το σιντριβάνι

Υπήρχαν δέντρα γύρω γύρω και με κάλυπταν οπότε εντάξει (1#)

END OF FLASHBACK

"Μπήκες στις κάμερες ?" Ρώτησε τον Arm

"Μάλιστα κύριε" ψέλλισε

"Αχααααα .. για κάνε zoom in" είπε κοιτοντας το τάμπλετ

Το έδειξε σε όλους εμάς

Μόνοι μας ήμασταν στη καφετέρια

Και ο κλασσικός ύποπτος θα ήμουν εγώ

Με είχε πιάσει η κάμερα

Και είχα σκοτώσει δύο από τα ψάρια στη λιμνούλα του

Που από ότι πληροφορήθηκα .. ήταν δική του

Δεν μπορεί μια φορά η τύχη να μου χαμογελάσει ?

"Κύριε Tang-hoon έχει την αγαπημένη σας σειρά , πάμε ?" είπε ο Arm σώζοντας τη κατάσταση

"Χμμμ είσαι τυχερός" γύρισε και άρχισε να προχωρά σαν ένα κακόγουστο μοντέλο σε πασαρέλα της συμφοράς

Μαζί με τα παιδιά .. έμεινα μόνος με τον Pete

Δεν ξέρω ακούγεται γλυκούλης όταν τον φωνάζω έτσι και μου αρέσει να βγάζω παρατσούκλια  (2#)

Είναι καλός φίλος

"Άρα .. κατάλαβες" μου είπε

"Πολύ καλά" ψυθίρισα

"Πάω έξω .. μου κόπηκε η όρεξη μαχαίρι" συνέχισα και μου χτύπησε τη πλάτη δύο φορές

Μόλις βγήκα στον κήπο

Ναι στο ίδιο σημείο

Έβγαλα ένα τσιγάρο και τον αναπτήρα μου

Πριν καν προλάβω να πάρω μια τζούρα είδα ένα έφηβο παιδί να ταΐζει τα επιζώντα ψάρια

Στην λιμνούλα του γνωστού, τρελού αδερφού του Jungkook

Έφηβο παιδί , περίπου 16-17 χρόνων ? Κάπου εκεί

"Hey ! Ψττ, τι κάνεις εσύ εδώ ?"

"Ότι θέλω" απάντησε ξερά

"Ποιος είσαι ?" ρώτησα ήρεμα

"Τι σε νοιάζει ?" Με ρώτησε ξανά