"Hoy mga maarteng babae! Nandiyan na sila."
"Omg!"
Ang o-oa! Parang kahapon hindi nakita.
Maya maya ay tumayo na sila at nagunahan sa paglabas ng pinto.
"Hindi naman halatang excited kayo, no?" Tanong ko sakanila ngunit walang pumansin sakin. Okay! Kanina pa kayo ah!
Umiling ako at kinuha ang shoulder bag ko na sakto lang ang laki. Pagkasara ko ng pinto ay rinig ko na ang kwentuhan nila. Bumaba na ako at natanaw ko ang isang lalaking nakahalukipkip sa gilid habang naka-poker face.
He's wearing a black t shirt and faded jeans plus his roshe run and his wayfarers.
"Let's go!" Sabi ko kaya napatingin sila saakin.
Tumayo ang lalaking nakahalukipkip kanina at lumapit saakin.
"Baby, what took you so long?"
"Long agad? Kinuha ko lang 'tong shoulder bag ko." Sabi ko.
Hindi ko na nakita kung umirap ba siya o ano. Hinawakan niya na lang ang kamay ko at hinatak na ako palabas. Napaka gentleman talaga.
Pagkalabas namin ay nakahilera doon ang anim na sasakyan. BMW, Lamborghini, Porsche, Ferrari, Monterro at ang sasakyan ni Blake na Chevrolet Corvette Z06. Edi sila na mayayaman!
I rolled my eyes as I saw him smirked. Mayabang 'tong pangit na 'to.
Pinagbuksan niya ako sa 'bago' niyang sasakyan at pumasok na ako. Umikot siya at umupo na. He smirked again.
"Bakit ba ngisi ka ng ngisi?"
"Eh bakit ang sungit mo?"
"Ang yabang mo kasi."
"Wait, what? I'm not!"
"Yes you are." Irap ko.
"Oh come on, I'm just happy because finally! I can drive this goddamn car!" Masaya niyang sabi at napasuntok pa sa hangin.
"O.A" Sabi ko sakaniya.
He just chuckled then he started the engine and started to drive.
Nakatingin lang ako sa labas. Seeing those family who are happy when we passed the park on our subdivision.
I smiled bitterly. I wish I'm also happy like them. Like those kids who are playing with their parents.
"Baby, you will." Napatingin ako kay Blake.
He heard what I said.
I smiled. "I wish."
Buong byahe ay kwentuhan lang ang ginawa namin. Kinuha ko ang phone ko na nasa bag ko. Tinitigan ko ito. I turned it off last night. I heavily sighed and turned it on.
Kinakabahan ako. Nang bumukas ito ay sunod sunod na vibrate ang nangyari. Hudyat na may nagtetext. Hinayaan kong matapos ang pagvibrate na iyon.
"You turned it off? Why?" Tanong saakin ni Blake ngunit nakatuon pa din ang mga mata niya sa daan.
"I don't wanna read some text from them. I just can't."
Nakita ko siyang tumango. "Later. You'll go home?"
I sighed again. "I will. I need to face them. Pero hindi ko sasabihin sakanilang alam ko. No, scratch that. Alam ko naman talaga e. Dati pa. I just kept on pushing that I don't. And they thought that I really don't. Because of my actions. Akala nila wala akong naaalala. Even though I'm only 7 years old that time, I can still remember those memories until now. Because it's not that easy to forget it." Matigas kong sabi habang nakatingin sa mga pangalan na nagaappear sa cellphone ko.
Chapter 26
Začít od začátku
