My Reflection

1

(My Plan)

Habang ako ay nag-aaral dalawang bagay lang naman ang nasa isip ko. Makapag tapos at mag trabaho. Dahil may mga gusto akong mabigay sa mga magulang ko at mga bagay na gusto ko ng mabili. Ang nasa isip ko ay ang magka-pera. Sa mga tao na kagaya 'kong hindi lumaki sa mayaman na pamilya, maiintindihan ang point ko.

We crave for success, we are craving for a pleasured life.

Sino ba naman ang gustong manatili sa mahirap na pamumuhay? Wala.

Pero habang tumatagal naiisip ko... Habang buhay na lang ba ako kakayod? Ilang taon pa ba bago makarating sa taas? Napapagod na ako.

My life as a student is boring. Hindi ko magawang i-enjoy ang pag labas namin ng mga kaibigan ko dahil lagi 'kong iniisip paano yung mga magulang ko na nasa bahay? Paano si Ate na nag ta-trabaho? I felt the guilt. Every single time. Kaya kahit gustuhin 'kong sumama sa mga kaibigan ko para makapag unwind, hindi ko magawa not just because my guilt is eating me but because I don't have enough money. Wala akong sobrang pera, kung minsan nga kulang pa.

How can I enjoy and write about my life if my life is like this?

Pero syempre, hindi pa rin pala ako pinagkaitan ng swerte. Nandyan pa pala siya...

Si Amara. My Best friend.

Naisip 'kong gawin 'to because she encourage me. Kahit daw wala akong pera subukan ko raw na i-dokumento ang aking buhay. For memories and for me to have fun.

At heto ako, sinusubukan.

Baka sa website na ito ay maibahagi ko ang mga saloobin ko. Sabi ni Amara na ligtas daw ang website na ito at magiging anonymous user ka. Sabi nya rin kung ayaw ko daw mag sulat, mag video na lang daw ako.

Sabi ko naman, Kaya ko pareho. Basta may oras ako. Pero dahil makulit si Amara, nag film na agad sya. Ang buhay namin sa loob ng eskwelahan at sa labas ng paaralan.

Iipunin nya raw hanggang sa maputi na ang mga buhok namin. Gagawin nya daw movie. Ang bida daw ay kaming dalawa. Wala daw syang pake kung walang manuod. Kaya nyang gawin lahat. She's incredible and smart.

Iba si Amara sa'kin. Life style and the way we live our lives. Si Amara yung tipo ng taong ini-enjoy bawat minuto ng buhay nya. Katwiran nya kapag daw tumanda na sya hindi na nya magagawa ang lahat ng ginagawa nya ngayon.

Amara has a point. Hindi nga naman tayo laging bata, we will come to the stage of life where we can't even seat at the toilet seat. 

Sinunod ko si Amara, nagsulat ko sa website na ito kung kailan ko gustuhin t kung kailan ko nais mag bahagi. At first, i