နတ်ဘုရားအဆင့် လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်သူ

အပိုင်း (၁) ပန်းအိုးကြောင့် သေဆုံးသွားရခြင်း

လောင်ယန် က သူ့ဖိနပ်ကို ဝတ်ပြီး အခန်းထဲက ထွက်သွားလိုက်သည်။ လွန်ခဲ့သည့် သုံးလ အစောပိုင်းတွင် လောင်ယန် သည် ကျောင်းမတက်မီတွင် ကျော်ကြားသော ဂိမ်းကုမ္ပဏီတစ်ခုထံမှ ကမ်းလှမ်းမှုကို လက်ခံရရှိခဲ့သည်။ ကွန်ပြူတာသိပ္ပံဌာနမှာ အတန်းထိပ်က ဘွဲ့ရပြီးကတည်းက ဒါဟာ အံ့သြစရာတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ သူအနေနဲ့လည်း လက်ခံဖို့ သူ တုံ့ဆိုင်းမနေခဲ့ပေ။ သူက ဂိမ်းဆော့ရတာ ကြိုက်သည်။ ဒီဇိုင်းဆွဲဖို့လည်း စိတ်ဝင်စားသည်လေ။ ဒါကြောင့် သူ့ရည်မှန်းချက်က ဂိမ်းကုမ္ပဏီ တစ်ခုမှာ အလုပ်လုပ်ဖို့ပါပဲ။ သူအလုပ်သွားလုပ်ရင်း သူစိတ်ဝင်စားပြီး လုပ်ချင်တာကို လုပ်နိုင်မည်လေ။

သူ့ဘဝတစ်လျှောက်လုံး အလျော့ပေးမှုတွေ လုပ်ခဲ့ရပြီးပြီ။ ဒါပေမယ့် အခု ဘွဲ့ရပြီး သူ့ကို ထောက်ပံ့နိုင်တဲ့ အလုပ်တစ်ခု ရှိတော့ သူ အဲဒီလို လုပ်စရာ မလိုတော့ပေ။

လောင်ယန်သည် မိဘမဲ့တစ်ဦးဖြစ်သည်။ သူ့မိဘတွေက သူလေးနှစ်အရွယ်မှာ ကားတိုက်မှုနဲ့ ဆုံးသွားခဲ့ကြသည်။ သူတို့သည် သာမန်ရုံးဝန်ထမ်းများမျှသာဖြစ်ပြီး မိသားစုကြီးတစ်ခုမှမဟုတ်ပေ။ အဲဒီအချိန်က သူ့အမှတ်တရတွေက မှုန်ဝါးနေပြီ။ ဒါပေမယ့် သူ့အဖေရဲ့ နွေးထွေးတဲ့ ရယ်မောသံနဲ့ သူ့အမေရဲ့ ချစ်စဖွယ် ပွေ့ဖက်မှုကို သူ မှတ်မိနေပါသေးသည်။ သူတို့သည် အိမ်ကြီးကြီးတွင် နေထိုင်ခဲ့ကြသော်လည်း သူ့မိဘများက သူ့ကို စိတ်နှလုံးအကြွင်းမဲ့ ချစ်ကြသည်။ သူတို့သေဆုံးပြီးနောက်မှာတော့ သူ့အတွက် အရာအားလုံး ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။

သူ့ဆွေမျိုးထဲက တစ်ယောက်မှ သူ့ကို မခေါ်ချင်ကြပေ။ တချို့က သူ့မိဘတွေရဲ့ ပစ္စည်းတွေကို သိမ်းထားဖို့တောင် ရန်ဖြစ်ခဲ့ကြသေးသည်။ အဆုံးမှာတော့ လောင်ယန် ကို မိဘမဲ့ဂေဟာတစ်ခုဆီ ပို့လိုက်ကြသည်။ မိဘမဲ့ဂေဟာရဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်က အတိအကျ မဆိုးပေမယ့် အတိအကျတော့ မကောင်းပါဘူး။ အဲဒီတုန်းက သူ့အတွက် အရာရာဟာ အသစ်အဆန်းဖြစ်ခဲ့ပြီး နေ့တိုင်း ဝမ်းနည်းပူဆွေးမှုတွေ၊ ကြောက်ရွံ့မှုတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေခဲ့တယ်။ သူသည် ကလေးအသစ် ဖြစ်သောကြောင့် လူတိုင်းနီးပါး သူ့ကို အနိုင်ကျင့်ကြသည်။ သူ့ အစားအသောက် အပိုင်းကို ခိုးယူပြီး သူတို့အလုပ်တွေကိုတောင် သူ့ဆီ လုပ်ခိုင်းကြတယ်။ ခေါင်းငုံခံကာ သူတို့ခိုင်းတာလုပ်ပြီး ငိုရုံကလွဲလို့ သူဘာမှမတတ်နိုင်ခဲ့ပေ။